Elder Paisios on Repentance,The Never-Ending Handycraft

-Geronda,what is joyful grief,joy-creating sorrow?

-It is the joy that comes from sorrow over a mistake
we have made.Joyful grief contains both joy and pain
and this is why it is called joyful grief.Man is saddened
out of philotimo at having grieved the Lord,but he is also
 joyful because he feels divine consolation.The sinner,
when he repents sincerely,is forgiven by God;he feels
divine consolation and may even attain fervent spiritual
joy,spiritual exultation.

-Geronda,can a man who struggles spiritually repent
throughout his life?

-Yes,If he struggles appropriately,doesn't notice his
progress but only his mistakes,and lives in a constant
state of repentance.He doesn't know that at first he was
struggling with one demon,and later he was struggling
with a whole regiment.You see,the more effort one ap-
plies to uproot a passion and acquiring a virtue,the
more enemies gather to tug at the roots from below.
That's why,even though he may not see any progress,
he nonetheless advances in a positive way.And it is pos-
sible to live in this state until the time of death,not seeing
any progress and imagining that there is no advancement,
seeing only that he continues to make mistakes;but in
reality,there is indeed progress,because the struggle is
constantly intensified,and one struggles with an ever-
increasing number of demons.
Repentance for one who is struggling is a never-
ending handicraft.We mourn for the dead,we bury them
and often forget them...But we will mourn over our sins
constantly,until we die;and this,of course,is done with
discernment and with hope in Christ.Who was crucified
to resurrect us spiritually.
Taken from ,Elder Paisios of Mount Athos,
Spiritual Counsels Vol 3"Spiritual Struggle"
http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/elder-paisios-on-repentancethe-never.html 

''Τί χαρά ένιωσα!''

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. -ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2011-

 

 Διήγηση Γέροντος;<<Ήμουν Δασονόμος καί είχα
   καιρό νά κοινωνήσω.Τότε κοινωνούσαμε κάθε
   είκοσι μέρες.Πέρασε λοιπόν καιρός καί έπεθύ-
μησα νά κοινωνήσω.Έτοιμάστηκα,νήστεψα τρείς
μέρες καί κατέβηκα μέ τά πόδια στό Μοναστήρι βα-
δίζοντας δυόμισι ώρες.Πήγα νά πάρω εύλογία άπό
τόν Ήγούμενο.Έκείνος λίγο θυμωμένα μού είπε,
"δέν έχει εύλογία".Εγώ είπα΄"νάναι εύλογημένο"
καί έφυγα.Μέσα μου όμως στενοχωρήθηκα.Είπα;
¨΄Τόσο κόπο έκανα νά έρθω,νήστεψα,τόσον καιρό
έχω νά κοινωνήσω ,γιατί νά μή μέ άφήνη;" ¨Οχι
πώς κατηγόρησα τόν Γέροντα.Μέσα μου είπα ότι
αύτός καλά κάνει τήν δουλειά του,άλλά άναρωτιό-
μουν σέ τί έφταιξα,ώστε νά έπιτρέψη ό καλός Θεός
τέτοια δοκιμασία.Μέ στοίχισε.Σκεφτόμουν πού έφ-
ταιξα, τί έκανα.Δέν μπορούσα νά βρώ,ίσως κάτι
ήταν καί δέν τό έβλεπα.Έκεί πού συλλογιόμουνα
αύτά μέ πιάνουν τά δάκρυα καί έκλαψα λίγο.
Λέγω ¨δέν πειράζει,γιά καλό μου θάναι¨.

>>¨Οταν προχώρησε ή άκολουθία καί φτάσαμε
στήν Λειτουργία,πρίν άπό τό "Μετά φόβου",έρχε-
ται ό Ήγούμενος καί μού λέει νά κοινωνήσω.Τού
είπα ότι δέν διάβασα τήν θεία Μετάληψη.Μού είπε
ωά κάνω ύπακοή,νά κοινωνήσω καί νά διαβάσω με-
τά τήν θεία Μετάληψη.

>>"Νάναι ευλογημένο",είπα, καί πήγα κοινώνη-
σα.Έ,τί χαρά ένιωσα,τί χαρά!Λέω,"βρέ πειρ-
σμέ,δικό σου ήταν αύτό γιά νά μέ βάλης νά πώ κά
τι  γιά τόν Γέροντα νά ψυχρανθώ,ούτε νά κοινωνή-
σω καί νά στενοχωρέσω καί τόν Γέροντα".Άλλά
δάγκωσα τήν γλώσσα μου νά μήν πώ τίποτε.
"Έγώ φταίω",είπα,"δέν φταίει ό Γέροντας">>.

 http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/blog-post_8.html

Life in the world is like a manuscript..

Saint Isaac the Syrian (Excerpt from Homily 62)

 



Life in the world is like a manuscript of writings that is still in
rough draft.When a man wishes or desires to do so,he can add

something or subtract from it,and make changes in the writings.
But the life in the world to come is like documents written on clean
scrolls and sealed with the royal seal, where no additions or deletion is possible.
Therefore,so long as we are found in the midst of change,let us
pay heed to ourselves;and while we have power over the manuscript of our life,which we have written by our own hand,let us strive earnestly to add to it by leading a good manner of life,and let us erase from it the  failings of our former life.

We have power to erase our depts from it as long as we are here.And God will take into account every change we make
in it,so that we may be deemed worthy of eternal life before we go before the King and He sets His seal upon it.
For so long as we are in this world,God does not affix His seal either to what is good or to what is evil,even up to the moment of our departure when the service of our fatherland is completed and we set out upon our journey.
And as the blessed Mar Ephraim says,we should make our soul
like a ready ship that knows not when a wind will come upon it,or
like an army that knows not when the trumpet of battle will sound,or like a tenant who knows not when the master of the house will give order to depart,And if,he says,merchants are so well prepared for the sake of a little gain,though they will perhaps soon return from their voyage,how much more should we make ourselves ready,and prepare ourselves in advance,before the coming of that decisive day, that bridge and door into the new age 

May Christ,the mediator of our life,grant us to arrive at that decisive judgement in full preparation, He that hath glory,worship,and thanksgiving unto the ages.
Amen.
http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/life-in-world-is-like-manuscript.html 

Elder Paisios on Self-Reproach,Not Despair

 -Elder,I do not see my faults,and my heart is like a rock.

 -Sometimes God guards us from seeing our faults and allows our heart to be like a rock in order to prevent the devil plunging us into despair.A person must consider his sinfulness with discernment.Repentance that involves anxiety and despair is not from God:the little devil has put his tail in the mix.One must be very careful,because the devil can catch him while in repentance and then hurl him into grief and disappointment,in order to break him mentally and physically,rendering him useless.

You see,the devil brings about the other debilitating contrition,full of anxiety,in order to break his spirit.

For example,the devil will make someone think, "You are so very sinful,you will not be saved."He pretends to be concerned about someone's soul,but he only creates anxiety and despair!But i won't allow the devil to do as  he wishes.When the devil tries to convince you by saying,"You're a sinner",you should tell him,'What's it to you? 

I'll admit I'm a sinner when I want to,not when you want me to."

 
Taken from Elder Paisios of Mount Athos,
Spiritual Counsels Vol-3 "Spiritual Struggle"

Η ελεημοσύνη του Θεού είναι αντίθετη με τη δικαιοκρισία

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

 Η ελεημοσύνη και η δικαιοκρισία (δίκαιη κρίση), όταν συνυπάρχουν μέσα στην ίδια την ψυχή, μοιάζουν με τον άνθρωπο που, μέσα στον ίδιο ναό, προσκυνεί το Θεό και τα είδωλα.
 Η ελεημοσύνη είναι αντίθετη με τη δικαιοκρισία. Η δικαιοκρισία μετράει και αποδίδει ακριβώς τα ίσα. Γιατί στον καθένα δίνει ό,τι του αξίζει και δε γέρνει προς το ένα μέρος ούτε προσωποληπτεί κατά την ανταπόδοση του δικαίου.

Η ελεημοσύνη όμως είναι λύπη της ψυχής για τον ανήμπορο. Η ελεημοσύνη κινείται από τη θεία χάρη και ξεστρατίζει για να βοηθήσει όλους με συμπάθεια, και στον άξιο τιμωρίας δεν ανταποδίδει το κακό, και τον άξιο του καλού επαίνου τον φορτώνει με αγαθά.
 Όπως το ξερό χορτάρι και η φωτιά δεν μπορούν να βρεθούν μαζί στον ίδιο χώρο, έτσι δεν μπορούν να συνευρίσκονται στην ίδια ψυχή η δικαιοκρισία και η ελεημοσύνη. 
Και όπως δεν μπορούν να ισοζυγιαστούν στους δίσκους της ζυγαριάς ένας κόκκος άμμου από τη μια, και το πολύ βαρύ χρυσάφι από την άλλη, έτσι και η δικαιοκρισία του Θεού δεν μπορεί να εξομοιωθεί στο βάρος και να ισοζυγιαστεί με την ελεημοσύνη του.
 Και όπως μια χουφτιά άμμου, που πέφτει σε μεγάλη θάλασσα, χάνεται, έτσι και τα αμαρτήματα οποιουδήποτε ανθρώπου δεν μπορούν να σταθούν μπροστά στη φιλάνθρωπη πρόνοια και στην ευσπλαχνία του Θεού. Και όπως δεν μπορεί να φράξει κανείς μια πηγή με πολύ νερό με μια χούφτα χώμα, έτσι δεν μπορεί να νικηθεί η ελεημοσύνη του Θεού από την κακία των κτισμάτων του.
 Όπως δεν είναι δυνατό να εμποδίσουμε τη φλόγα της φωτιάς να ανεβεί προς τα επάνω, έτσι δεν μπορούν να εμποδισθούν οι προσευχές των ελεημόνων να ανεβούν στον ουρανό. 
http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/blog-post_7.html 

He must increase,but we must decrease

By St Diadochos Of Photiki "On Spiritual Knowledge"

            Whoever loves himself cannot love God;but if,because of 'the overflowing richness' of God's love,a man does not love himself,then he truly loves God (Eph,2;7).
Such a man never seeks his own glory,but seeks the glory of God.
The man who loves himself seeks his own glory,whereas he who loves God loves the glory of his Creator.
It is characteristic of the soul which consciously senses the love of God always to seek God's glory in every commandment it performs, and to be happy in its low estate.

For glory befits God because of His Majesty,while lowliness befits man because it unites us with God.If we realize this,rejoicing in the glory of the Lord, we too,like St John the Baptist,will begin to say unceasingly,
'He must increase,but we must decrease'(cf.John 3;30).

Taken from "The Philokalia" Vol 1
http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/he-must-increasebut-we-must-decrease.html 

Δὲν πρέπει νὰ ἐμπιστευώμαστε, οὔτε νὰ δίνουμε θάρρος ποτὲ στὸν ἑαυτό μας.

Τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτόν σου (8), ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, εἶναι τόσο ἀναγκαῖο σε αὐτὸν τὸν πόλεμο, ποὺ χωρὶς αὐτό, νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι, ὄχι μόνον δὲν θὰ μπορέσεις νὰ πετύχεις τὴ νίκη ποὺ
ἐπιθυμεῖς, ἀλλ᾿ οὔτε κἂν νὰ ἀντισταθεῖς στὸ παραμικρὸ καὶ αὐτό, ἂς τυπωθεῖ καλὰ στὸ νοῦ σου.

Γιατὶ, ἐμεῖς πράγματι, ὄντας φυσικὰ διεφθαρμένοι ἀπὸ τὴ φύσι μας ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ἔχουμε σὲ μεγάλη ὑπόληψι τὸν ἑαυτό μας, ἡ ὁποία ἂν καὶ δὲν εἶναι ἀλήθεια, παρὰ ἕνα ψέμα καὶ τίποτα ἄλλο, ἐμεῖς ὅμως, νομίζουμε μὲ μία ἀπατηλὴ ἐντύπωση, πὼς εἴμαστε κάποιοι (9). Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐλάττωμα, ποὺ πολὺ δύσκολα ἀναγνωρίζεται, καὶ ποὺ δὲν ἀρέσει στὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς μία γνῶσι χωρὶς δόλο γι᾿ αὐτὴ τὴν βεβαιότατη ἀλήθεια.

Δηλαδή, νὰ ξέρουμε, ὅτι κάθε χάρι καὶ ἀρετὴ ποὺ ἔχουμε, προέρχεται ἀπὸ αὐτὸν μόνο, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ καὶ ὅτι, ἀπὸ μᾶς, δὲν μπορεῖ νὰ προέλθη κανένα καλό, οὔτε κανένας καλὸς λογισμός, ποὺ νὰ τοῦ ἀρέσῃ. Ἂν καὶ αὐτὴ ἡ ἀναγκαιότατη ἀλήθεια (δηλαδή, τὸ νὰ μὴ πιστεύουμε στὸν ἑαυτόν μας) εἶναι ἔργο τοῦ θεϊκοῦ του χεριοῦ, ποὺ συνηθίζει νὰ τὸ δίνη στοὺς ἀγαπημένους του φίλους, πότε μὲ ἐμπνεύσεις καὶ φωτισμούς, πότε μὲ σκληρὰ μαστιγώματα καὶ θλίψεις, πότε μὲ βίαιους καὶ σχεδὸν ἀνίκητους
πειρασμούς, καὶ πότε μὲ ἄλλα μέσα, ποὺ ἐμεῖς δὲν καταλαβαίνουμε· μὲ ὅλα αὐτά, θέλει νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ μέρους μας ἐκεῖνο, ποὺ ἀνήκει, καὶ εἶναι δυνατὸν σὲ μᾶς.

 Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἀδελφέ μου, σοῦ σημειώνω ἐδῶ τέσσερεις τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους μπορεῖς, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ πετύχης αὐτὴ τὴν ἀμφιβολία τοῦ ἑαυτοῦ σου, δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι ποτὲ τὸν ἑαυτό σου.
Ὁ α´ εἶναι τὸ νὰ γνωρίσῃς τὴν μηδαμινότητά σου (10) καὶ νὰ σκεφθῇς, ὅτι ἀπὸ μόνος σου δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς κανένα καλό, γιὰ τὸ ὁποῖο νὰ γίνῃς ἄξιος της βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ὁ β´ τὸ νὰ ζητῇς γι᾿ αὐτὸ πολλὲς φορὲς βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ θερμὲς καὶ ταπεινὲς δεήσεις, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι χάρισμα δικό Του· καὶ ἂν θέλῃς νὰ τὸ πάρης, πρέπει πρῶτα νὰ σκεφθῇς τὸν ἑαυτό σου, ὄχι μόνο γυμνὸ ἀπὸ αὐτὴ τὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰ πάντα ἀδύνατο νὰ τὴν ἀπόκτησεις· ἔπειτα, νὰ μιλᾷς μὲ οἰκειότητα πολλὲς φορὲς μπροστὰ στὴ μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστεύω σταθερά, ἐξ αἰτίας τοῦ πελάγους τῆς εὐσπλαγχνίας του, θὰ σοῦ τὴν δώσῃ, ὅταν αὐτὸς γνωρίσῃ, μὴν ἀμφιβάλλῃς καθόλου,
ὅτι θὰ τὴν ἀπολαύσεις.

Ὁ γ´ τρόπος, εἶναι τὸ νὰ συνηθίσῃς νὰ φοβᾶσαι πάντα τὸν ἑαυτό σου· νὰ φοβᾶσαι τοὺς ἀναρίθμητους ἐχθρούς, στοὺς ὁποίους, δὲν εἶσαι δυνατὸς νὰ κάνῃς οὔτε τὴν παραμικρὴ ἀντίστασι, νὰ φοβᾶσαι τὴ πολὺ δυνατή τους συνήθεια στὸ νὰ πολεμοῦν τὶς πανουργίες, τὰ στρατηγήματά τους, τὶς μεταμορφώσεις τους σὲ ἀγγέλους φωτός· τὰ ἀναρίθμητα τεχνάσματα καὶ παγίδες, ποὺ σοῦ στήνουν κρυφὰ στὸν ἴδιο τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Ὁ δ´ τρόπος εἶναι, ὅταν πέσῃς σὲ κανένα ἐλάττωμα νὰ σκεφθῇς καθαρὰ τὴν ἀπόλυτη ἀδυναμία σου· ἐπειδή, γι᾿ αὐτὸ τὸ σκοπὸ παραχώρησε ὁ Θεὸς νὰ πέσῃς, γιὰ νὰ μάθης καλύτερα τὴν ἀσθένεια σου (11) καὶ ἔτσι νὰ μάθης, ὄχι μόνο νὰ περιφρονῇς ἐσὺ ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό σου σὰν ἕνα τίποτα, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλῃς νὰ σὲ
καταφρονοῦν καὶ οἱ ἄλλοι σὰν τέτοιου εἴδους ἀσθενῆ.

 Γιατὶ χωρὶς αὐτὴ τὴν θέλησι, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἐνάρετη δυσπιστία τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἡ ὁποία ἔχει τὸ θεμέλιό της στὴν ἀληθινὴ ταπείνωσι καὶ στὴν προλεγόμενη ἔμπρακτη γνῶσι τῆς δοκιμῆς.

Ὁπότε, καθ᾿ ἕνας βλέπει πόσο ἀπαραίτητο εἶναι σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸ οὐράνιο φῶς, τὸ νὰ γνωρίσῃ τὸν ἑαυτό του, τὴν ὁποία γνῶσι συνηθίζει νὰ τὴν δίνη ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ στοὺς ὑπερήφανους καὶ προληπτικούς, μέσα ἀπὸ τὶς πτώσεις, ἀφίνοντάς τους δηλαδὴ μὲ δίκαιο τρόπο νὰ πέφτουν σὲ κανένα ἐλάττωμα (ἀπὸ τὸ ὁποῖο νομίζουν πὼς ἠμποροῦν νὰ φυλαχτοῦν) γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ νὰ μὴ ἐπιστεύωνται πλέον στὸν ἑαυτόν τους καθόλου.

Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ μέσο, τὸ τόσο ἄθλιο καὶ ἀναγκαστικό, δὲν συνηθίζει νὰ τὸ μεταχειρίζεται πάντοτε ὁ Θεός, παρά, ὅταν τὰ ἄλλα μέσα, τὰ πιὸ ἐλεύθερα, ὅπως εἴπαμε, δὲν προξενοῦν στὸν ἄνθρωπο αὐτὴ τὴν
ἐπίγνωσι τοῦ ἑαυτοῦ του· γιατὶ τότε παραχωρεῖ νὰ πέσῃ ὁ ἄνθρωπος σὲ σφάλματα τόσο μεγαλύτερα ἢ μικρότερα, ὅσο εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη καὶ ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ὑπόληψις, ποὺ ἔχει γιὰ τὸν ἑαυτό του· ὥστε, ὅπου δὲν ὑπάρχει καμία ἀπολύτως ὑπόληψις, καθὼς συνέβη στὴν Παρθένο Μαρία, ἐκεῖ δὲν
ὑπάρχει παρομοίως οὔτε καὶ καμία πτῶσις· λοιπόν, ὅταν ἐσὺ πέσεις, τρέξε ἀμέσως μὲ τὸν λογισμὸ στὴ ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, καὶ μὲ ἐπίμονη προσευχὴ ζήτησε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ σοῦ δώσῃ τὸ ἀληθινὸ φῶς,γιὰ νὰ γνωρίσῃς τὴν μηδαμινότητά σου καὶ νὰ μὴν δείχνῃς ἐμπιστοσύνη καθόλου στὸν ἑαυτόν σου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴ πέσῃς πάλι καὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερη βλάβη καὶ φθορά.
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
"ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"
http://tokandylaki.blogspot.ca/2012/09/blog-post_6.html