Tuesday, 15 July 2014

People as Liturgical Beings...


 by Abbot George Kapsanis of Gregoriou,Mt.Athos.

We usually characterize people as rational and independent beings. These attributes are correct enough, but don’t convey human nature in its completeness.
Through the liturgical experience, we feel that, more than anything, people are liturgical beings. They were made to serve, to offer themselves and the whole world to God with gratitude, praise and worship, to unite with God, to be sanctified, to live, through this continual offering/sacrifice/service.

Rationality, independence and the other attributes were given to us for this reason, so that we can put ourselves into this liturgical relationship with the Triune God. In this liturgical ascent, people act as being ‘in the image’ and are elevated to being ‘in the likeness’.

Life in Paradise was a Divine Liturgy. Together with the angels, Adam and Eve served the Holy Trinity. With the fall into egocentrism they lost the possibility of offering themselves and the world to God in a Eucharistic manner and thus of taking part in the joint ministry in Paradise.

Self-exiled from the Liturgy in Paradise, they found themselves on earth without the function of the Liturgy. ‘The ‘in the image’ was no longer active. Some remnants and sparks from the prelapsarian function of service remained within them. These moved them to build altars and to carry out sacrifices to God.

At best, this worship was fragmentary, a shadow, a type. It didn’t bring people into perfect communion and union with God. It didn’t give us the Holy Spirit. It didn’t save us from death. It did, however, encourage in us the desire for the true Messianic Liturgy. This desire and vision gave hope to the people who were sitting in darkness and the shadow of death.

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ...


Μην κάνετε το δάσκαλο στον συντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον κάνετε ευτυχισμένο.

Ο γάμος είναι μια διαρκής περιπέτεια, που μας βοηθάει εν τούτοις να ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό, τον ψυχικό κόσμο του άλλου φύλου και να γνωρίσουμε τον Θεό.

Η οικογένεια είναι "παλαίστρα" και γυμναστήριο. Τον συντροφό σας επομένως θα τον αποδέχεστε όπως είναι,με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του,και όχι όπως θα θέλατε να είναι.

Προσπαθείστε να καταλάβετε τον ή την συζυγό σας. Μη λησμονείτε ότι ο άνδρας σκέπτεται με την στεγνή λογική και η γυναίκα με την καρδιά.

Μην προσπαθείτε να επιβάλλετε την γνώμη σας και να διορθώσετε με τη βία τον συντροφό σας.Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας."Η αγάπη ζεί με την αρμονία των αντιθέσεων."

Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζουμε νικηφόρα όλες τις δυσκολίες.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωϊσμός.Δεν μας σώζει η επίθεση κατά του συζύγου μας,αλλά η επιθεση κατά του εγώ μας.

Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας,είναι να αγαπάει ο πατέρας την μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.

Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.

Ο γάμος είναι "μυστήριο μέγα" που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με την Θεία Λειτουργία και τα μυστήρια της Εκκλησίας.

Γιατί λοιπόν, πες μου, παχαίνεις το σώμα;

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Γιατί λοιπόν, πες μου, παχαίνεις το σώμα; Μήπως σε έχουμε για να σε θυσιάσουμε; Μήπως θα σε παραθέσουμε σαν έδεσμα σε κάποιο τραπέζι;
 
Τις όρνιθες καλό κάνεις και τις παχαίνεις· μάλλον δε ούτε και για εκείνες κάνεις καλά· γιατί, όταν παραπαχύνουν, είναι άχρηστες για υγιεινή δίαιτα. Τόσο μεγάλο κακό είναι η τρυφή (η καλοπέραση), ώστε και στα άλογα ζώα κάνει φανερή τη βλάβη.


Γιατί, με το να παρατρέφουμε τις όρνιθες, τις κάνουμε άχρηστες και γι’ αυτές και για μας. Επειδή τα περιττώματα μένουν ακατέργαστα και το υγρό σάπισμα προέρχεται ακριβώς από αυτό το πάχος.

Τα ζώα όμως που δεν τρέφονται με τόση υπερβολή, αλλά ζουν, θα έλεγε κανείς, με νηστεία και τρώνε με μέτρο και κοπιάζουν και ταλαιπωρούνται, αυτά και για τον εαυτό τους και για τους άλλους είναι πάρα πολύ χρήσιμα και σαν τροφή και ως προς όλα τα άλλα.

Πράγματι, οι άνθρωποι που σιτίζονται με αυτά είναι περισσότερο γεροί· ενώ, όσοι διατρέφονται με τα ζώα που προανέφερα, μοιάζουν με αυτά, γίνονται δηλαδή νωθροί και φιλάσθενοι και δεσμεύονται χειρότερα. Γιατί, τίποτε δεν είναι για το σώμα τόσο εχθρικό και βλαβερό, όσο η καλοπέραση και η καλοφαγία.

Επειδή τίποτε δεν αποδιοργανώνει και δεν βλάπτει και δεν καταστρέφει το σώμα τόσο, όσο η ασωτία. Γι’ αυτό μάλιστα θα έμενε κανείς κατάπληκτος για τη μωρία τους αυτή εξ αιτίας αυτού, γιατί δεν θέλουν να επιδείξουν για τον εαυτό τους τόση φροντίδα ούτε όση άλλοι δείχνουν για τους ασκούς τους.

Επειδή εκείνοι μεν, οι έμποροι των κρασιών, δεν αφήνουν να περιλάβουν περισσότερο κρασί από όσο πρέπει, για να μη διαρραγούν ενώ αυτοί, για την άθλια κοιλιά τους δεν δείχνουν ούτε αυτή τη φροντίδα· αλλά, όταν τη γεμίσουν και την κάνουν να σκάσει από το πολύ φαγητό, γεμίζουν τα πάντα μέχρι τα αυτιά, μέχρι τις μύτες, μέχρι το φάρυγγα, και έτσι προξενούν διπλή στενοχώρια και στο πνεύμα και στη δύναμη που κυβερνάει το ζωικό και υλικό στοιχείο.


Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πηγή:agioritikovima.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...