Αλλά για να λάβουν την κοσμική παιδεία και για να
υπηρετήσουν στον στρατό, φροντίζουμε και χρήματα δίνουμε και φίλους παρακαλούμε
και πολύ τρέχουμε εδώ κι εκεί∙ ενώ για να ευδοκιμήσουν κοντά στο βασιλιά των
αγγέλων, δεν κάνουμε απολύτως τίποτε.
Και στα θεάματα βέβαια, τα επιτρέπουμε να πηγαίνουν
συνεχώς, ποτέ όμως δεν τα αναγκάζουμε να πάνε στην εκκλησία, αλλά κι αν μία ή
δύο φορές έλθη το παιδί, θα έλθη άδικα και άσκοπα και τυχαία και για ψυχαγωγία.
-Εμείς πρέπει να οδηγούμε το παιδί στην εκκλησία
Δεν έπρεπε όμως να γίνεται έτσι, αλλά όπως όταν το στέλνουμε στο σχολείο του ζητάμε ευθύνες για τα μαθήματα, έτσι και όταν το στέλνουμε στην εκκλησία ή καλλίτερα όταν το οδηγούμε σ’ αυτήν. Διότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας σε άλλους να τα πηγαίνουν στην εκκλησία, αλλά εμείς να τα κρατάμε και να ερχώμαστε εδώ μέσα και να απαιτούμε από αυτά την απομνημόνευσι της εδώ ακροάσεως και διδασκαλίας.
Διότι έτσι , μόνο έτσι θα μας γινόταν εύκολη και άνετη η διόρθωσις των παιδιών. Αν δηλαδή στο σπίτι σας άκουαν συνέχεια να συζητάτε για τη χριστιανική ευσέβεια και να τα συμβουλεύετε τα σωστά, και μαζί με εκείνα προστίθονταν και αυτά, θα μας παρείχαν γρήγορα και μάλιστα πλούσιο τον καρπό από τα καλά αυτά σπέρματα.
-Τολμάς ακόμη να ονομάζεσαι πατέρας;
Όμως τίποτε από αυτά δεν κάνουμε, αλλά τα αναγκαία θεωρούνται από μας πάρεργα. Και αν συμβουλέψη κανείς γι’ αυτά προκαλείται αμέσως γέλιο∙ γι’ αυτό και ανατράπηκαν τα πάντα, και εκείνους που δεν τιμωρούν οι γονείς, τους τιμωρούν οι νόμοι της πολιτείας. Δεν ντρέπεσαι και δεν κοκκινίζεις , πες μου, όταν ο δικαστής τιμωρήση τον γυιό σου και τον κάνη φρονιμώτερο και να φτάνη στο σημείο να χρειάζεται διόρθωση από τον κόσμο, αν και από την αρχή έζησε μαζί σου τόσο καιρό; δεν κρύβεσαι και δεν εξαφανίζεσαι ; Και γενικά, πες μου, τολμάς να ονομάζεσαι πατέρας ακόμη, αφού πρόδωσες έτσι τον γυιό σου και δεν του πρόσφερες την απαραίτητη βοήθεια, αλλά τον άφησες να διαφθαρή από την κακία;
-Εμείς πρέπει να οδηγούμε το παιδί στην εκκλησία
Δεν έπρεπε όμως να γίνεται έτσι, αλλά όπως όταν το στέλνουμε στο σχολείο του ζητάμε ευθύνες για τα μαθήματα, έτσι και όταν το στέλνουμε στην εκκλησία ή καλλίτερα όταν το οδηγούμε σ’ αυτήν. Διότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας σε άλλους να τα πηγαίνουν στην εκκλησία, αλλά εμείς να τα κρατάμε και να ερχώμαστε εδώ μέσα και να απαιτούμε από αυτά την απομνημόνευσι της εδώ ακροάσεως και διδασκαλίας.
Διότι έτσι , μόνο έτσι θα μας γινόταν εύκολη και άνετη η διόρθωσις των παιδιών. Αν δηλαδή στο σπίτι σας άκουαν συνέχεια να συζητάτε για τη χριστιανική ευσέβεια και να τα συμβουλεύετε τα σωστά, και μαζί με εκείνα προστίθονταν και αυτά, θα μας παρείχαν γρήγορα και μάλιστα πλούσιο τον καρπό από τα καλά αυτά σπέρματα.
-Τολμάς ακόμη να ονομάζεσαι πατέρας;
Όμως τίποτε από αυτά δεν κάνουμε, αλλά τα αναγκαία θεωρούνται από μας πάρεργα. Και αν συμβουλέψη κανείς γι’ αυτά προκαλείται αμέσως γέλιο∙ γι’ αυτό και ανατράπηκαν τα πάντα, και εκείνους που δεν τιμωρούν οι γονείς, τους τιμωρούν οι νόμοι της πολιτείας. Δεν ντρέπεσαι και δεν κοκκινίζεις , πες μου, όταν ο δικαστής τιμωρήση τον γυιό σου και τον κάνη φρονιμώτερο και να φτάνη στο σημείο να χρειάζεται διόρθωση από τον κόσμο, αν και από την αρχή έζησε μαζί σου τόσο καιρό; δεν κρύβεσαι και δεν εξαφανίζεσαι ; Και γενικά, πες μου, τολμάς να ονομάζεσαι πατέρας ακόμη, αφού πρόδωσες έτσι τον γυιό σου και δεν του πρόσφερες την απαραίτητη βοήθεια, αλλά τον άφησες να διαφθαρή από την κακία;
Χρυσοστομικός Άμβων Γ΄
«Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»
Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
No comments:
Post a Comment