Μέσα στα ξύλα υπάρχει φωτιά, μα είναι κρυμμένη!(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Το άγιο Βάπτισμα μας δίνει κάτι, που τίποτ’ άλλο πάνω στη γη δεν μπορεί να μας δώσει: Ενώνει και συνδέει τη φύση μας με τη θεία χάρη. Έτσι, ο άνθρωπος βγαίνει από την κολυμβήθρα όπως ένα αντικείμενο από το εργαστήριο. Πάρε, για παράδειγμα, μια χάλκινη καμπάνα, στην οποία έχει προστεθεί και ασήμι. Μια όμοια χάλκινη καμπάνα χωρίς ασήμι δεν διαφέρει εξωτερικά από την προηγούμενη, αλλά η σύνθεσή της είναι διαφορετική, ο ήχος της διαφορετικός, η ποιότητά της διαφορετική, η αξία της διαφορετική. Όμοια διαφέρουν και δύο άνθρωποι, από τους οποίους ο ένας είναι βαπτισμένος και ο άλλος αβάπτιστος. Στην περίπτωση αυτή η διαφορά τους είναι ότι ο πρώτος έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ ο δεύτερος δεν την έχει. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος συμπράττει με το βάπτισμα, αφού ο άνθρωπος βαπτίζεται τόσο με το νερό όσο και με το Άγιο Πνεύμα. Βαπτισμένος και αβάπτιστος είναι φαινομενικά ίδιοι. Στην πραγματικότητα, όμως, ως προς τη σύνθεσή τους είναι εντελώς διαφορετικοί.
Κατά το άγιο Βάπτισμα ένα νέο στοιχείο, στοιχείο υπερφυσικό, προστίθεται στη σύνθεσή μας. Και αφότου προστεθεί, παραμένει κρυμμένο και ενεργεί μυστικά στη φύση μας. Βαπτιζόμαστε νήπια ή και βρέφη. Μολονότι αγνοούμε τι συμβαίνει μέσα μας, η χάρη ενώνεται μαζί μας και αρχίζει να ενεργεί στην ύπαρξή μας κατά την άπειρη αγαθότητα του Θεού και κατά την πίστη των γονιών και των αναδόχων μας. Μεγαλώνοντας, δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι σ’ εμάς είναι από τη φύση και τι από τη χάρη, η οποία, από την ώρα ακριβώς του βαπτίσματος, βρίσκεται και ενεργεί μέσα μας με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Στα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού, όταν οι άνθρωποι βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία, η ενέργεια της χάριτος στους νεοφώτιστους ήταν άμεσα αισθητή από τους ίδιους και αντιληπτή από τους άλλους. Ιδιαίτερα εντυπωσιακές ήταν οι αλλαγές στα ήθη και το βίο των νέων χριστιανών. Ένας οργίλος άνθρωπος, λ.χ., γινόταν πράος, ένας υπερήφανος ταπεινός, ένας φιλάργυρος γενναιόδωρος, ένας ακόλαστος αγνός κ.ο.κ. Κάτι τέτοιο έγινε, αναμφίβολα, και μ’ εμάς στη κολυμβήθρα του αγίου βαπτίσματος. Μεγαλώνοντας, όμως, και συνειδητοποιώντας τα χαρίσματα μας -όποια και όσα έχει ο καθένας μας-, περηφανευόμαστε και ξιπαζόμαστε, γιατί τα αποδίδουμε στον εαυτό μας. Κά8ε χάρισμά μας, ωστόσο, πρέπει να το αποδίδουμε στη χάρη του Θεού, που αναδημιουργεί ό,τι φυσικό έχουμε μέσα μας, αλλά και μας δίνει πολλά νέα δώρα.
Η χάρη ενεργεί μυστικά στον άνθρωπο από τη νηπιακή ηλικία, αμέσως μετά το βάπτισμα. Ανανεώνεται με τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων του σώματος και του αίματος του Χριστού. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε, και πρώτιστα η οικο¬γένειά μας, αν έχει πίστη και ευσέβεια, αφήνει ελεύθερη τη χάρη να ενεργήσει σ’ εμάς μέσω της χριστιανικής ανατροφής. Έτσι περνάμε την παιδική και εφηβική ηλικία σε συνθήκες εντελώς ανόμοιες μ’ εκείνες των αβάπτιστων. Δεν σου δίνει ευχαρίστηση η ιδέα ότι είσαι πολύ ευνοημένη από τη θεία πρόνοια; Δόξασε γι’ αυτό τον Κύριο.
Η χάρη ενεργεί μυστικά, αλλά συχνά εκδηλώνεται ανοιχτά σε ιερά έργα. Όσο πιο πολύ ασκείσαι, όσο πιο πολύ τρίβεσαι, όπως λέμε, στη χριστιανική ζωή, τόσο πιο έντονα θα δοκιμάζεις την ενέργεια της χάριτος. Μέσα στα ξύλα υπάρχει φωτιά, μα είναι κρυμμένη- τρίψε δύο ξύλα, και θα δεις να εμφανίζονται πρώτα καπνός κι έπειτα φλόγα. Στο κεχριμπάρι και στο ισπανικό κερί υπάρχει ηλεκτρισμός, μα δεν φαίνεται· τρίψε ένα κομμάτι, και θα το δεις να σπιθοβολάει και να έλκει μικρά σωματίδια. Ο τηλέγραφος είναι σιωπηλός, αλλά με την τριβή η συσκευή του παράγει ηλεκτρισμό και τον ενεργοποιεί. «Τρίψε», λοιπόν, κι εσύ τη ψυχή σου, θέρμανε την με τη χριστιανική ζωή, για να εκδηλωθεί μέσα σου η ζωντανή ενέργεια της θείας χάριτος. Μόνο, μη λυπάσαι τον εαυτό σου.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου)

St.Justin Popovich-An Introduction to the Lives of the Saints

 Saint Justin Popovich

Until the coming of the Lord Christ into our terrestrial world, we men really knew only about death and death knew about us. Everything human was penetrated, captured, and conquered by death. Death was closer to us than we ourselves and more real than we ourselves, and more powerful, incomparably more powerful than every man individually and all men together. Earth was a dreadful prison of death, and we people were the helpless slaves of death. [1] Only with the God-man Christ "life was manifested"; "eternal life" appeared to us hopeless mortals, the wretched slaves of death. [2] And that "eternal life" we men have "seen with our eyes and handled with our hands," [3] and we Christians "make manifest eternal life" to all. [4] For living in union with the Lord Christ, we live eternal life even here on earth. [5] We know from personal experience that Jesus Christ is the true God and eternal life. [6] And for this did He come into the world: to show us the true God and eternal life in Him. [7] Genuine and true love for man consists of this, only of this: that God sent His Only-Begotten Son into the world that we might live through Him (1 John 4: 9) and through Him live eternal life. Therefore, he who has the Son of God has life; he who has not the Son of God has not life (1 John 5: 12)—he is completely in death. Life in the one true God and Lord Jesus Christ is really our only true life because it is wholly eternal and completely stronger than death. Can a life which is infected by death and which ends in death really be called life? just as honey is not honey when it is mixed with a poison which gradually turns all the honey into poison, so a life which ends in death is not life.

There is no end to the love of the Lord Christ for man: because for us men to acquire the life eternal which is in Him, and to live by Him, nothing is required of us—not learning, nor glory, nor wealth, nor anything else that one of us does not have, but rather only that which each of us can have. And that is? Faith in the Lord Christ. For this reason did He, the Only Friend of Man, reveal to the human race this wondrous good tiding: God so loved the world that He gave His Only-Begotten Son so that whoever believes in Him should not perish but have everlasting life. He that believes in the Son has eternal life (John 3: 16-36). As the one true God giving people what no angel or man can give them, the Lord Christ alone in the human race had the boldness and right to declare: verily, verily I say unto you: he that believes in me has eternal life (John 6: 47), and he has already passed from death unto life (John 5: 24).