Friday, 4 April 2014

Division and Content of the 24 Verses of the Akathistos Hymn



The Service of the Akathistos Hymn is sung at Mattins on the Saturday of the fifth week of Lent or in the evening of Friday of that week, attached to the service of Small Compline. It is sung in full on these days, but in parts on the four Fridays of Lent before then, “as a pre-festal and post-festal” feature. This is because there are elements of the Feast of the Annunciation which are not celebrated because of the “mourning” and compunction of Great Lent.

If we examine the Service of the Akathistos Hymn for its content, we see that the individual parts of which it consists (the canon of the Mother of God and the 24 verses of the Salutations to the Mother of God) are of a glad and cheerful nature, projecting a sense of joy with the repetition of the word “rejoice” [connected in Greek with the word for joy, rather as “rejoice” is in English] and the phrases “Rejoice, you who are full of grace”, “Rejoice, Bride Unwedded”, which recall the salutation of the Archangel as recorded in the Gospel according to Saint Luke: “Rejoice, you who are full of grace, the Lord is with you” (1, 28). They also highlight the unique role of the Mother of God in the Divine Dispensation and in the salvation of the human race.

The canon of the Service of the Akathistos Hymn, “I shall open my mouth”, which includes many of the troparia also found in the canon for Mattins on the feast of the Annunciation, is a poem by Iosif the Hymnographer [feast day April 3]; while the irmi (the first tropario in each ode) were written by Saint John the Damascan.

Both hymnographers focus on four main points:

a) the prefigurations of Christ and the Mother of God in the Old Testament,

b) the divinity and humanity of Jesus Christ,

c) the personality and role of Our Most Holy Lady, the Mother of God in the completion of the plan of God’s dispensation, and

d) the salvation of the world, in Christ.

The twenty-four verses of the Akathistos Hymn form an acrostic, that is to say they are written with the first letter of each verse in the same order as in the Greek alphabet. This acrostic is evidence of the overall integrity of the hymn but, alas, reveals nothing about the poet, whose identity remains a mystery to this day.

The verses are divided into two large units, each with two sub-units. In the first, the hymn-writer attempts to present the historical revelation of God, while in the second he aims to describe Christology and soteriology.

The first unit comprises verses 1-12, in which the wonderful events of the life of Christ, from the moment of the Annunciation of the Mother of God until His Reception in the Temple. It is historical, with the first unit (verses 1-6 in Greek) related to the Annunciation, beginning at once with “A guardian angel was sent from heaven to greet [‘to say rejoice to’] the Mother of God, while the second sub-unit (verses 7-12) refers to the Nativity of Christ, as this is described in the Gospels of Luke and Matthew. It begins with the phrase “The shepherds heard the angels singing the presence of Christ incarnate”, and has as its foundation the narrative in the Gospel according to Saint Luke, according to which: “the angel told the shepherds ‘Do not fear. For behold, I bring tidings of great joy to you that will be for all the people. Today, in the city of David, a saviour has been born to you who is Christ the Lord” (2, 10-11).

The second unit contains verses 13-24 and sets out the dogmatic teaching of the Orthodox Church, in particular on the Christological and soteriological level. The first sub-unit (verses 13-18) examines the main points of the divine incarnation, with reference to the divinity of Jesus Christ, the purpose of the Incarnation, and our salvation in Him. Christ is called “King”, “Lord”, “Word beyond description”, “unapproachable God”, “immaterial Light” and “sublime God”, with the hymnographer aiming to demonstrate His divine capacity, the transcendence of God, and the divine, inconceivable, consubstantial and equally-enthroned hypostasis of the Son and Word of God as the second Person of the Holy Trinity.

Naturally, the incarnation of the Son and Word of God should not be understood as a local movement, but as extreme condescension. The Fathers of the Church often use, improperly, the term “a movement of the Word”, to describe the event of the self-emptying of the Word and His assumption of human nature.

The divinity of the Word and Son of God cannot be divided, nor broken up. The Word was “entirely in the things below”, without abandoning “in any way the things above”. Another hymnological passage that could clarify for us the fact that the divinity is not broken up or constrained by local or chronological dimensions is one of the troparia of the 7th ode of the Mattins canon for Holy and Great Saturday, which explains very clearly: “The divinity of Christ, with the Father and Spirit, was one- in Hades, in the grave and in Eden”.

Finally, the second sub-unit of the second part of the 24 verses of the Akathistos Hymn (verses 19-24) clearly refer to the important role played by the Mother of God in God’s plan for our salvation in His dispensation, as the 24th and last verse of the Salutations puts it: “All-Hymned Mother, who bore the Word more Holy than all that is holy”.
 
 Theodore Rokas 
Source-Pemptousia.com
 

Ο σπόρος του αυτοκράτορα…



Ένας αυτοκράτορας στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. “Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας”.

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. “Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ότι έχει φυτρώσει απ’ αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!”

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Υστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ’ όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. “Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο”.

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. “Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε”, είπε ο αυτοκράτορας. “Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας”! Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. “Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος”, είπε. “Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει”.

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. “Λέγομαι Λίνγκ” απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, “Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ”! Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, “Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ’ έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι’ αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.

Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.

Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.

Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.

Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.

Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.

Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.

Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.

Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.

Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.

Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.

Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.

Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.

Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.

Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.

Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.

Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.

Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.

Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.

Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο.

ΠΗΓΗ.xristianos.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...