Friday, 25 April 2014

The Story of a Pious Priest and the Angel Who Served with Him in the Altar

“There once lived a most devout priest; (this incident was narrated to me by the blessed departed Gerontas (Spiritual Elder) Gabriel, who for a great period of time was the Abbott at the Holy Monastery of Dionysios on Mount Athos). Even though he barely knew how to read and write, he was a priest, a clergyman of strong faith, great virtue and of many spiritual struggles. He used to stand up-right for hours during the Proskomedia, despite the fact that the veins of his feet had been affected and were hemorrhaging. There were times when one could see the blood running down since he was standing up-right commemorating the names of numerous people. He was a man of sacrifice to his last breath; in fact, his soul departed just after the Divine Liturgy.

As he barely knew how to read and write, by some misundertsanding he did not place the portions on the Holy Diskos properly.

When we place the portion of the All-Holy (Panagia) Theotokos on top of the Holy Diskos, we say: “The queen stood at thy right hand…” The gerontas priest was under the impression that, since he said “at thy right hand”, the portion of the All-Holy (Panagia) Mother of God must be placed on the right side of the Lamb (as he was looking at the Holy Diskos); in other words, he was placing the portions backwards.

Όταν ο Άγγελος έκλαψε …


Γεμάτα τα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια μέσα και έξω από το καφενείο, γεμάτα από βιαστικούς πελάτες που έρχονται έτσι στα γρήγορα έναν καφέ να πιουν, να στυλωθεί η ψυχή τους, και μετά να ξαναπάνε απέναντι, δίπλα να σταθούν στο δικό τους άνθρωπο, δίπλα ή καλύτερα ένα να γίνουν με τον πόνο και την ανημπόρια, που κατάληψη έχουν κάνει σε όλα τα πατώματα, σε όλα τα δωμάτια του μεγάλου νοσοκομείου και έχουν ποτίσει θαρρείς ολόκληρο το τεράστιο οικοδόμημα.
Ένα καφεδάκι, μια-μια η ρουφηξιά αλλά η σκέψη είναι εκεί, και τα πόδια χορεύουν σαν να βιάζονται να πάνε πάλι κοντά σε αγαπημένο άρρωστο. —Κάτσε εδώ, καλά είναι, τι καφέ θες να πάω να φέρω.

Σε λίγο γύρισε με το δισκάκι, δυο νεράκια και δυο καφεδάκια. Λίγα τα λόγια τους αλλά φανέρωναν την έντασή τους, την έγνοια και την ανησυχία τους. Μια φωνή έκανε και τους δυο να γυρίσουν το κεφάλι. —Με λένε Άγγελο και, αν επιτρέπετε, θα ήθελα να καθίσω μαζί σας.

Βουβά δόθηκε η άδεια και ο Άγγελος έσυρε την καρέκλα του και κάθισε κοντά τους με τους ώμους γερμένους, όχι τόσο από τα χρόνια όσο από τον πόνο που κουβάλαγε μέσα του.

—Επάνω η Ελένη μου πεθαίνει. Πονάει, πεθαίνει. Όλα έγιναν ξαφνικά. Πονάω μου είπε εδώ. Στη θάλασσα ήμασταν. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο στο πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν να την ξεγράψω. Έτσι ξαφνικά, όλα, σε ενάμιση μήνα. —Ο Θεός να σας δίνει δύναμη, το καλύτερο να γίνει.

—Ποιος Θεός; Τίποτα δεν υπάρχει, ούτε Θεός ούτε διάβολος. Τι μου λες τώρα; Τίποτα, τίποτα. Χήρα η Αδριανούλα, η κόρη μου και με ένα κάρο αρρώστιες. Εμείς μεγαλώνουμε τη Γιωργίτσα, την εγγονούλα μας. Τι θα κάνω τώρα; Τι θα κάνω; Ένα φίλο είχα κολλητό 35 χρόνια και τώρα που πλούτισε με πούλησε, ούτε να τη δει δεν ήρθε. Φοβάται μήπως του ζητήσω λεφτά. Σκατά, τίποτα δεν υπάρχει…

Και ξεστόμισε βλαστήμιες ο Άγγελος, βλαστήμιες φοβερές. Και ανατρίχιασαν όλοι, όσοι τις άκουσαν. Βλαστημούσε Θεό και Αγίους, τη ζωή του την ίδια. Το πρόσωπό του άγριο γεμάτο θυμό, τα χείλια του πανιασμένα το χρώμα του προσώπου του κατακίτρινο και πελιδνό.

Την είδα να απλώνει το χέρι της και τρυφερά να κρατάει το δικό του, λες και τον γνώριζε χρόνια. —Μη βλαστημάς Άγγελε, μη, σε παρακαλώ. Άκουσέ με, κοίταξέ με στα μάτια και άκουσέ με. Μην τα βάζεις με το Θεό. Φαίνεσαι καλός και έξυπνος άνθρωπος.

—Αν υπάρχει, είναι κακός. Αν ήταν καλός, δε θα είχε φτιάξει έτσι τα πράγματα.

—Άγγελε, σκέψου, πόσο καλά τα έχει φτιάξει. Έφτιαξε τον κόσμο μας όμορφο, αλλά ασχήμια τον γεμίσαμε. Σκέψου ποιος φταίει, σκέψου ποιος μολύνει, ποιος χαλάει του Θεού την πλάση. Ποιος φαρμάκωσε τα τρόφιμα, ποιος τα μετάλλαξε, ποιος πείραξε τα φάρμακα. Εμείς Άγγελε, εμείς καταστρέφουμε τα πάντα. Εμείς κάνουμε τους πολέμους και αδιάκριτα σκορπάμε το θάνατο. Εμείς σκορπάμε την ορφάνια.  Εμείς αδειάζουμε τις αγκαλιές των μανάδων. Εμείς γεμίσαμε όλων των ειδών τους καρκίνους τον κόσμο. Εμείς ευθυνόμαστε για εκατομμύρια θανάτους από πείνα, δίψα και αρρώστιες. Άγγελε, μην τα βάζεις με το Θεό. Μην αρνιέσαι τον Πατέρα σου και ορφανεύεις, τώρα που περισσότερο από ποτέ Τον χρειάζεσαι.

—Ξέρεις σε πόσα μοναστήρια πήγα, πόσα τάματα έχω κάνει; Είπε αυτός και η φωνή του είχε μαλακώσει. Το πρόσωπό του ημέρευε.

—Δε μας χρωστάει ο Θεός. Εμείς χρωστάμε σ’ Αυτόν και στους εαυτούς μας. Είσαι έξυπνος άνθρωπος, μπορείς να καταλάβεις. Σήκωσε ψηλά τα μάτια σου, κοίτα Επάνω. Εκεί θα βρεις δύναμη και παρηγοριά. Θα προσευχόμαστε για σένα, την Ελένη σου την Αδριανή και τη Γιωργίτσα σας. Στο υπόσχομαι.

Το κυρτό του σώμα ίσιωσε, κάλυψε τα μάτια με τα χέρια του και ψιθύρισε ένα ευχαριστώ. Χωρίς να χαιρετίσει κίνησε να πάει απέναντι, να σταθεί κοντά στην Ελένη του, με βήμα πιο σταθερό κι ας άκουγαν όλοι το λυγμό του. Γιατί, όταν ο Άγγελος ίσιωσε το κορμί του και κοίταξε ψηλά, έκλαψε.



Σημείωση: Τα πρόσωπα και η σκηνή είναι πέρα για πέρα αληθινά


Πηγή:diakonima

Theotokos of the Life-giving Spring

 Theotokos of the Life-giving Spring

Outside of Constantinople, towards the district of the Seven Towers, there was in ancient times a very large and most beautiful church named in honour of the Theotokos; it had been built about the middle of the fifth century by the Emperor Leo the Great (also called "Leo of Thrace," he is commemorated on Jan. 20). Before he became Emperor, he had encountered there a blind man, who being tormented with thirst asked him to help him find water. Leo felt compassion for him and went in search of a source of water but found none. As he became downcast, he heard a voice telling him there was water nearby. He looked again, and found none. Then he heard the voice again, this time calling him "Emperor" and telling him that he would find muddy water in the densely wooded place nearby; he was to take some water and anoint the blind man's eyes with it. When he had done this, the blind man received his sight. After Leo became Emperor as the most holy Theotokos had prophesied, he raised up a church over the spring, whose waters worked many healings and cured maladies by the grace of the Theotokos; from this, it came to be called the "Life-giving Spring." The Church of Christ celebrates the consecration of this church on this day.

After the fall of the imperial city, this church was razed to the ground and the materials from it were used for building the mosque of Sultan Bayezid. Nothing remained of that church's ancient beauty, except for a small and paltry chapel, almost completely buried in the ruins. This chapel had twenty-five steps going down into it, and a transom window on the roof, where from it received a little light. Toward the western side of the chapel was the aforementioned holy Spring, fenced about with a railing, and with fish swimming in it. Such was the condition of the Spring until 1821. Then even that little remnant was destroyed, occasioned by the uprising of the Greek nation against the Ottoman Empire; the sacred Spring was buried with it and disappeared altogether.

But in the days of Sultan Mahmud, when those subject to him were rejoicing in their freedom to practice their religion, permission was sought by the Orthodox Christian community to rebuild at least part of the chapel. Thus the work was begun on July 26, 1833. When the excavation had been made, and the foundations of the ancient church were found, there was rebuilt -- by a later writ of permission from the Sultan -- not merely a chapel of the holy Spring, but another new church, constructed upon the foundations of the ancient one. The building of this spacious, beautiful, and most majestic temple began on September 14, 1833, and the work was completed on December 30, 1834. On February 2, 1835, the Ecumenical Patriarch Constantine II, serving the Liturgy together with twelve hierarchs and a great company of clergy, as well as a boundless multitude of Christians, performed the consecration of this sacred church and dedicated it to the glory of the Mother of God. On September 6, 1955, however, it was desecrated and destroyed again by the Moslem Turks; it has been restored again, but not to the former magnificence.


               The modern-day Spring, with the Icon above it
 

 Source-http://iconreader.wordpress.com/2011/04/28/theotokos-of-the-life-giving-spring/
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...