Δένδρα και κλαδιά....

Ὅταν ἕνα δένδρο τό κόψεις, τά κλαδιά του ξεραίνονται σέ ἐλάχιστο χρόνο. Ὅταν τό περιποιεῖσαι καί τό ποτίζεις, τά κλαδιά του γίνονται ὅλο καί πιό πράσινα, ὅλο καί πιό δροσερά.
Δένδρο εἶναι οἱ γονεῖς. Κλαδιά εἶναι τά παιδιά τους.
Ὅταν λοιπόν οἱ γονεῖς, πού εἶναι ἡ ρίζα καί ὁ κορμός, τρέφονται μέ νηστεῖες, μέ προσευχές, μέ ἐλεημοσύνες, μέ καλά ἔργα, -ὁ Θεός φυλάσσει τά παιδιά· καί προχωρώντας μέ τό παράδειγμά τους γίνονται καλοί χριστιανοί καί καλοί ἄνθρωποι.
Ὅταν οἱ γονεῖς κάνουν ἁμαρτίες, πού κάνουν τό δένδρο τοῦ σπιτιοῦ τους νά ξεραίνεται, καί πρό παντός ὅταν ἐκεῖνοι τό κόβουν μέ τά ἴδια τους τά χέρια, τότε τά παιδιά τους ξεραίνονται πνευματικά· πεθαίνουν ψυχικά· γίνονται ἀπό χίλιες δύο πλευρές προβληματικά πρόσωπα!... Καί ὁ Θεός τότε, τιμωρεῖ τούς γονεῖς ἐκείνους καί τούς βάζει στήν κόλαση· μαζί μέ τά παιδιά τους· πού τά γέννησαν· καί τά πῆραν στόν λαιμό τους.
* * *
Ὅταν ἔχουμε μιά μηλιά, πού κάνει ξινά μῆλα, ποῖον κατηγοροῦμε; Ποῖος φταίει; Τά μῆλα; ἤ ἡ μηλιά; Ἀσφαλῶς ἡ μηλιά φταίει.
Λοιπόν. Γίνετε σεῖς ἡ μηλιά καλό δένδρο, κάνετε σεῖς ἔργα καλά, νά γίνουν καί τά παιδιά σας καλά.
Μᾶς λέγει ἡ ἁγία Γραφή:
Ἀπό τότε πού ἔφτιαξε ὁ Θεός τόν Ἀδάμ, εἶχαν περάσει τρισήμισυ χιλιάδες (3.500) χρόνια. Καί σέ τόσα χρόνια δέν εἶχε πεθάνει παιδί πρίν ἀπό τόν πατέρα του ἀπό φυσικό θάνατο.
Τότε ζοῦσε ἕνας ἄνδρας, πού τόν ἔλεγαν Θάρα. Αὐτός μέ παγίδα τοῦ διαβόλου ἦταν ὁ πρῶτος πού ἔφτιαξε εἴδωλα. Καί ἔβαλε τά παιδιά του νά τά προσκυνᾶνε σάν Θεό (Γεν. 11, 24-32).
Ἀπό τότε ἄρχισαν τά παιδιά νά πεθαίνουν πρίν ἀπό τούς γονεῖς τους.
Ἔτσι τιμώρησε ὁ Θεός τόν Θάρα.
* * *
Κάθε ἁμαρτία πού κάνουν οἱ γονεῖς, εἶναι δηλητήριο στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους. Καί κάνει τά παιδιά ξερόκλαδα.
Τό διαζύγιο εἶναι τσεκούρι στήν ρίζα. Δέν ἀφήνει τίποτε!
Τί φοβερή ἁμαρτία!....