“Ἀνεξήγητο”

Μερικοί άνθρωποι διαθέτουν  τόσο μεγάλη πίστη, τόσο μεγάλη αγάπη και εμπιστοσύνη στον Θεό, ώστε η ζωή τους αποτελείται από μία σειρά θαυμαστών γεγονότων. Αν εμείς οι άνθρωποι συγκινούμαστε όταν κάποιος μας δείχνει εμπιστοσύνη και φροντίζουμε να ανταποκριθούμε, πόσο μάλλον ο Άγιος Θεός!
Μία τέτοια ψυχούλα επισκέφθηκε το Μοναστήρι φέτος το καλοκαίρι. ‘Ήταν μητέρα δύο παιδιών ενηλίκων. Παρ’ ότι δε η γυναίκα αυτή ήταν στη μέση ηλικία, είχε στο πρόσωπό της τη δροσιά της νεότητος. Το δε χαμόγελό της συχνά έδειχνε την καλωσύνη της ψυχής της. Όταν διηγήθηκε πόσες σοβαρές ασθένειες είχε περάσει και ξεπεράσει με την προσευχή και την πίστη της, έμενε κατάπληκτος όποιος την άκουγε. Μεταξύ των άλλων είπε:
“Όταν ξεκινούσα για κάποια σοβαρή εξέτασι ή εγχείρησι (είχε εγχειρισθεί για καρκίνο των σπλάγχνων) έπαιρνα μαζί μου μια εικονίτσα του Χριστού που έχω και Του έλεγα: “Έλα, Χριστέ μου, πάμε μαζί στο νοσοκομείο. Άνθρωπο δεν έχω να έρθει μαζί μου!” ( Ο σύζυγός μου δούλευε και ζούσαμε όλοι από ένα μεροκάματο. ) Και όλα πήγαιναν καλά. Τη βοήθειά Του την ένιωθα και την έβλεπα συνεχώς.

On Celebrating Halloween...

It is at this time of the year that the secular society in which we live is preparing for the festival of Halloween. Throughout the whole month of October, school children are engaged in various projects connected with the attributes of this festival: they draw witches, black cats, ghosts, make jack-o’lanterns, etc. For the entire month all the stores are overflowing with similar paraphernalia. Gradually a great excitement grows among the children, an expectation of joy, which culminates on the last day of the month in school parties, costumes, evening sorties for treats. All this masquerade is presented to society as a fun-filled event, as a merry and innocent children’s holiday.

But let us examine whether this holiday is really for children and whether it is really innocent. Let us look at why the Church forcefully tells us that is absolutely impossible for Orthodox Christians to participate in this event at an level. The issue involved is simple - faithfulness to God and to our holy Orthodox faith. Halloween has its roots in paganism and continues to be a form of idolatry in which Satan, the angel of death, is worshipped. As we know, our holy Church is founded upon the blood of martyrs, who refused to offer sacrifices or worship idols, even under the penalty of cruel torture and death. For this reason the Church calls us to follow their good example, to reject worship of the forces of evil in any way whatsoever, and to always remain faithful to God and the Church.

In order to understand why we cannot participate in the pagan festival of Halloween, we must understand its spiritual danger. For this we must turn to the history of this anti-Christian holiday. The feast of Halloween began in pre-Christian times among the Celtic peoples of Great Britain, Ireland and northern France. These pagan peoples believed that physical life was born from death. Therefore, they celebrated the beginning of the new year in the fall (on the eve of October 31st and into the day of November 1st), when, as they believed, the season of cold, darkness, decay and death began. A certain deity, whom they called Samhaim, was believed by the Celts to be the Lord of Death, and it was he whom they honored at their New Year’s festival.

Το ξερό...αντίδωρο

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007. 

 

Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό. 

  Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στενοχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.

Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από την υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό.

Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε.