Sunday, 27 July 2014

"Dreams" By Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos


Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos

In the previous chapter we discussed fantasy and imagination, the damage they cause to our spiritual health, and how we can be ultimately healed of their negative influence.

Dreams are also closely linked with imagination, as we shall see in the following pages. Because many Christians are inexperienced in this aspect of spiritual warfare and incapable of dealing with the matter of dreams, they create problems for themselves. It is not uncommon for people to pay close attention to dreams and to examine what they dreamt the night before, without realising that by so doing they become dupes of the devil. There is also a tendency for people to examine dreams in accordance with the teachings and conclusions of secular psychotherapy, which are different from the Orthodox Tradition.

The holy Fathers were concerned about this issue. In the following pages I shall set out their teaching on dreams, the distorting consequences they have for man, and how they can be cured. It will become clear that the way the Fathers treat the subject of dreams deserves our attention.

1. What are Dreams?

St John Climacus gives a definition of dreams: “A dream is a movement of the nous while the body is at rest.” When the body is immobilised by sleep at night, the nous – not the rational faculty – continues working. This activity of the nous is what we refer to as dreams. Whereas dreams are an activity of the nous while the body is at rest, fantasy and imagination are an illusion of the eyes “when the mind is asleep. Fantasy is ecstasy of the nous, when the body is awake. Fantasy is the vision of something which does not exist in reality.” In other words, imagination is active while a person is awake, whereas dreams come into action during sleep.

There is a distinction between dreams and visions. “A vision is something seen more or less consciously when awake. A dream is something imagined during sleep” (St John Climacus). A person perceives visions by means of his senses, but he sees dreams through the action of his nous when his body is asleep.

Eκτρώσεις : Δικαίωμα ή Φόνος; Όλη η αλήθεια...


Ο αγαπητός αναγνώστης μας Βασίλειος, μας απέστειλε ένα κείμενο αγωνίας περί του θανάσιμου αμαρτήματος των εκτρώσεων χρησιμοποιώντας ως κύριες πηγές την ΠΕΦΙΠ και την Ι. Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.


Η επιλογή αυτή του ανθρώπου, της διακοπής μιας κυοφορίας, ή ορθότερα του τερματισμού μιας κυοφορίας (δεν διακόπτεται, αφού δεν συνεχίζεται πάλι αργότερα, αλλά τερματίζεται, αφού σταματάει οριστικά αυτή, και αυτή η αστοχία στην ορολογία γίνεται σκόπιμα προκειμένου να συγκαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτό το θέμα˙ γι αυτό στη συνέχεια τη λέξη  διακοπή θα τη γράφουμε μέσα σε εισαγωγικά), που έχει ήδη αρχίσει μέσα στο σώμα μιας γυναίκας δεν είναι κάτι που άρχισε να συμβαίνει στην εποχή μας, αλλά σε αυτήν εδώ και μερικές δεκαετίες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις λόγω της προόδου της τεχνολογίας, που την κάνει δυνατή πιο εύκολα, λιγότερο επώδυνα και με κάποια μεγαλύτερη ασφάλεια για την γυναίκα στην οποία ενεργείται.
Έτσι σε μια εποχή όπου υφίσταται μια υπερβολική χαλάρωση των ηθών με τις προγαμιαίες σχέσεις να αποτελούν κάτι συνηθισμένο, καθώς και με επιφανειακή πίστη στο Θεό, ώστε να αποφεύγεται η πολυτεκνία με τη λογική  πως δεν έχουμε δυνατότητα να μεγαλώσουμε περισσότερα παιδιά, πως θα τα αποκαταστήσουμε, αλλά και λόγω της επιδίωξης της ατομικής ανέσεως και καλοπέρασης, όταν οι μέθοδοι αντισύλληψης, όπου χρησιμοποιούνται για όλους τους παραπάνω λόγους αποτυγχάνουν και μια ανεπιθύμητη κυοφορία έρχεται, η επόμενη λύση της ‘διακοπής’ της κυοφορίας που προσφέρει με σύγχρονα μέσα (αλλά και παλαιότερα) η ιατρική, όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει και σύμφωνα με τους νόμους της πολιτείας  πλέον,  αποτελεί πρόκληση.   
 
Πριν όμως προχωρήσουμε να κάνουμε μια τέτοια επιλογή, είναι  κάτι που μένει να μας απασχολήσει, αν μέσα μας υπάρχει ικανό να ενεργήσει έστω και σε μικρό βαθμό αυτό που λέγεται ‘ελεύθερη κρίση’ και χαρακτηρίζει τους ανθρώπους ως  κύριο γνώρισμά τους: Μήπως κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτό που πάμε να κάνουμε και δεν πρέπει να το κάνουμε (εφόσον έχουμε ανθρώπινη συνείδηση που λέει ότι κάτι που είναι λάθος, και μάλιστα μεγάλο λάθος, δεν πρέπει να το κάνω) ακόμα και αν τότε, στην περίπτωση που δεν το κάνουμε, η ζωή μας φαίνεται για εμάς ότι θα γίνει πολύ δύσκολη, ως και αφόρητη ίσως,  ενώ αν το κάνουμε φαίνεται να λυτρωνόμαστε και να απαλλασσόμαστε;  Γιατί οπωσδήποτε όσο και να μας πιέζουν οι καταστάσεις να κάνουμε κάτι που δεν είναι καθόλου καλό, αλλά μεγάλο λάθος, και όσο και να φαίνεται ότι το να το κάνουμε αποτελεί μια λύση που θα μας ανακουφίσει, αυτό θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγουμε να το πράξουμε γιατί και αν προσωρινά φανεί πως βγήκαμε από το αδιέξοδο και απαλλαχτήκαμε, στη συνέχεια όμως θα αποδειχτεί ότι τελικά τα πράγματα έγιναν πολύ πιο άσχημα για μας και τότε θα καταλάβουμε ότι η κατάστασή που βρισκόμαστε επιδεινώθηκε περισσότερο.

Η απάντηση όμως σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να αναζητηθεί πουθενά αλλού παρά στο επίμαχο ζήτημα του αν  αυτό που κυοφορείται μέσα στη κοιλιά της γυναικός, μετά την επαφή με τον άντρα που έγινε και οδήγησε σε σύλληψη, είναι άνθρωπος ή όχι. Βέβαια αυτό το ερώτημα για πολλούς δεν υφίσταται καν, αλλά η απάντηση είναι δεδομένη, προφανής, δηλαδή ότι αμέσως μετά τη σύλληψη (ή ακριβέστερα μαζί με τη σύλληψη) η γυναίκα έχει μέσα στη κοιλιά της ένα έμβρυο, που είναι άνθρωπος ζωντανός με σώμα και ψυχή, έστω και αν το σώμα του είναι ακόμα στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης, πολύ απλό και ασχημάτιστο.