Fr. Nikon of Mount Athos
Friday, 16 May 2014
THE POWER OF THE SACRAMENTS IN THE LIVES OF ORTHODOX CHRISTIANS ( Fr. Nikon of Mount Athos)
In my daily searches of the internet in Greece, I came upon a wonderful video of Fr. Nikon of Philotheou Monastery, Mt. Athos, giving a talk entitled “The Power of the Sacraments in the lives of Orthodox Christians” in Αίκατερίνη, Greece. He talks about real life experiences dealing with the miraculous through the sacraments of the Orthodox Church. These stories are mind boggling because they speak of a spiritual dimension of Christian life that has been lost in most of the Christians of the West. I was so taken with these stories that I needed to translate them into English for our faithful here in the States. In one of the stories Fr. Nikon refers to the Holy Mother Prousiotissa who is instrumental in directly saving the life of a young Greek soldier who is driving a truck on a mountain road. In looking up Παναγία Προυσιώτισσα I found the following historical roots of this particular miracle-working icon of the Holy Mother.
The Wedding Garment, by Saint Gregory the Dialogist
And when the king came
in to see the guests, he saw there a man which had not on a wedding garment. (Matt.
22:11)
What is meant, brethren,
by this wedding garment? It cannot signify either baptism or faith, because who
can enter this marriage feast without baptism or without faith? Because
undoubtedly the mere fact of not believing excludes one from the Church. So
what can we understand by this wedding garment but charity? We must suppose
then, that this man enters without a wedding garment who is a member of our
Holy Church by reason of his faith, but who lacks charity. It is so called with
good reason because our Maker wore it when He came as a bridegroom to unite
Himself to the Church. There was no other means than God's love by which the
Only-begotten could unite the souls of the elect with Himself. This is why John
tells us: God so loved the world, that He gave His only-begotten Son (John
3:16). He who came to men for love's sake, calls this love the wedding garment.
All of you, then, who are members of the Church and believe in God have indeed come
to the marriage, but you are without a wedding garment if you discard the cloak
of charity. If any of you is invited to an earthly wedding, he changes his
dress so that he may show the groom and bride his participation in their joy;
he would be ashamed to appear shabbily dressed among the guests and
merry-makers. We assist at God's marriage feast and nevertheless, we are loath
to undergo a change of heart. The angels rejoice when they see God's chosen
ones admitted into heaven. How do we visualize this spiritual banquet, those of
us who lack that festive garment which is the only one that gives us beauty in
God's sight?
We must remember that,
as a cloth is woven between two wooden frames, one above and the other below,
thus also charity is founded on two precepts: the love of God and the love of
our neighbor. For it is written: Thou shalt love the Lord thy God with thy
whole heart and with thy whole soul and with thy whole mind and with thy whole
strength ... and thy neighbor as thyself (Mark 12:30). It is worth noting here
that a limit and measure is set to the love of our neighbor , as we read: Thou
shalt love thy neighbor as thyself. The love of God, however, is marked by no
limit, as we are told: Thou shalt love the Lord thy God with thy whole heart,
and with thy whole soul and with thy whole mind and with thy whole strength. We
are not told, then, how much we must love, but the manner in which we must do
so: with everything we have. For only he truly loves God who does not think of himself.
It is necessary to observe these two precepts of charity if we desire to be
found wearing the wedding garment. This is what the prophet Ezekiel means when
he tells us that the front of the gate of the city built on a mountain measures
two cubits (Ezek. 40:9); for undoubtedly we cannot enter the heavenly city if
in this church, which is called the gate because it is outside that city, we
have no love for God or man. As we see also in the book of Exodus that it is
prescribed that the curtains destined for the tabernacle should be dyed twice
in scarlet coloring (Ex. 26:1). You, my brethren, you are the curtains of the tabernacle,
veiling by virtue of your faith the heavenly mysteries in your hearts. But the
curtains of the tabernacle must be twice dyed in scarlet. That is a color like
fire. And what is charity, if it is not fire? But this charity must be twice
dyed, that is, steeped in the love of God and in the love of our neighbor. The man
who loves God so that his contemplation leads him to forget his neighbor has
indeed the color of scarlet, but not twice dyed. Again, he who loves his
neighbor, but whose love leads him to forget God, has the color of scarlet but
with a single dye. In order that your charity may be steeped in both, you must
be inflamed with love of God and of your neighbor, so that compassion for your
fellow-man does not induce you to abandon contemplation of God, nor an
excessive desire for that contemplation make you cast aside all pity. So, every
man who lives among other men should seek God, the object of his longings, but
in such a fashion as not to abandon his neighbor; and he should help his neighbor
in such a way that it will never check his progress towards God to Whom he
speeds.
Τί πραγματικά σημαίνει φτώχεια!
Μια πλούσια οικογένεια ζει -όπως είναι φυσικό- με όλες τις ανέσεις,
απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της
δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους. Το αντίθετο, μάλιστα! Είναι
τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα
ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν. Ο πατέρας, απογοητευμένος
από την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή από το γιο του και
να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια. Έτσι επιλέγει
μια φτωχή οικογένεια που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί
του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια… Όμως τα πράγματα
δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ήθελε! Το αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο
τον ίδιο αλλά και όλους εμάς… Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο
χωριό. Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο
του: «Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;» «Ωραία», απάντησε ο γιος με το βλέμμα
καρφωμένο στο κενό. «Και τι έμαθες;», συνέχισε με επιμονή ο πατέρας. Ο
γιος απάντησε: - Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις… - Εμείς
διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί
έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το
οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές… - Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την
Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια
και το φεγγάρι… - Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους
μέχρι τον ορίζοντα… - Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν
και θερίζουν γι’ αυτό… - Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια
απέραντη «συμφωνία» από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά
διακόπτονται πού και πού από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που
εργάζεται στο χωράφι… - Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί
ψήνουν στα ξύλα και ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση… - Εμείς για να
προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί
ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων
τους… - Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την
τηλεόραση… Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον
ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης,
την οικογένειά τους… Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις του
γιου του… Και ο γιος ολόκληρωσε με τη φράση: «Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που
μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»!!!
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ… ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ… ΝΑ
ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ»!!!