Η πνευματική κατάστασις του ανθρώπου ..

Παραινετική επιστολή δια τας σχέσεις μας προς τον πλησίον και διά την σημασίαν των θλίψεων

Μοναχού Μαρκέλλου Καρακαλληνού

 

Τίποτε δεν κάνει τόσο εύκολο τον δρόμο διά την προσέγγισι του Θεού, όσο το έλεος που προσφέρεται από το βάθος της ψυχής προς εκείνους που το έχουν ανάγκη. Ο Κύριος είπεν: «Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).

Είναι μιμητής του Θεού αυτός που θεραπεύει, όπως ο Θεός τας ανάγκας των άλλων από φιλανθρωπία και δείχνει πως έχει μέσα του κατ' αναλογία με το Θεό δύναμι προνοίας διά την σωτηρίαν του αδελφού του.

Ποιος λοιπόν είναι τόσο αδιάφορος, ώστε να μην επιθυμή να ομοιάζη προς τον Θεόν, να προσεγγίζη δηλαδή προς το καθ' ομοίωσιν, ενώ ο τρόπος της ευποιΐας και συμπαθείας του πλησίον είναι τόσον εύκολος; Χωρίς την ευσπλαχνία και την αγάπη του πλησίον καμμία αρετή δεν μπορεί να διατηρηθή αμόλυντος.

Αν συνηθίσουμε να παρατηρούμε και να εξετάζωμε μόνο τον εαυτό μας, ποτέ δεν θα ενοχληθούμε με όσα πράττουν οι άλλοι. Θα αναγνωρίζωμεν ένα μονάχα κριτή, σοφό και δίκαιο, τον Άγιον Θεόν, που κρίνει με σοφία και δικαιοσύνη, όλα όσα γίνονται και μάλιστα και διά ποίον λόγο έχουν γίνει.

Ας αυτοπεριορίσωμε τον εαυτόν μας κόβοντας ολότελα την προσκόλλησί μας εις τα εξωτερικά και ας μη αφήνωμε το μάτι μας να βλέπη, ούτε το αυτί μας να ακούη, ούτε η γλώσσα να μιλάη διά τα ξένα πράγματα. Ας τα χρησιμοποιούμε περισσότερο με συμπάθεια παρά με εμπάθεια προς τους άλλους.

Ας ακούσωμεν τον θεηγόρον Παύλον ο οποίος μας συμβουλεύει: «Σας παρακαλώ να πολιτευθήτε με πάσαν ταπεινοφροσύνην και πραότητα, με μεγαλόψυχον υπομονήν, ανεχόμενοι διά της αγάπης ο ένας του άλλου τα ελαττώματα» (Εφ. δ' 2). «Εάν δε διάφορα και ποικίλα χαρίσματα και όχι τα αυτά εδόθησαν εις όλους, κατ' ουδένα λόγον επιτρέπεται η διανομή αυτή να γίνεται αιτία χωρισμού μεταξύ σας. Διότι η διανομή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά γίνεται από αυτόν τον Χριστόν. Εις ένα έκαστον από ημάς εδόθη η χάρις σύμφωνα με το μέτρον, το οποίον σαφώς και δικαίως χρησιμοποιεί ο Χριστός εις την διανομήν της δωρεάς του» (Εφ. Δ' 7).

Christians! You Must Know Christ!

by Bishop Ignatius Brianchaninov

 One of the great Church Fathers of the19th century, Bishop Ignaty played the very important role of spokesman for uncompromising Orthodox Christianity to the Russian intelligentsia, who had departed so far from Christian truth as to be incapable of distinguishing it from error, The following letter, slightly abridged, offers a refreshing antidote to some of the confusion in our own day as well as in his.

 Here is a spectacle worthy of bitter lamentation: Christians who do not know in what Christianity consists! Yet one encounters this spectacle almost everywhere one looks today; rarely, in the great multitude of those who call themselves Christians, can one find anyone who is a Christian both in name and in deed...

Christians! You reason about salvation, yet you do not know what salvation is, why men are in need of it, and finally, you do not know Christ, the only means of our salvation. Here is the true teaching on this subject, the teaching of the Holy Ecumenical Church.

Salvation consists in the recovery of communion with God. This communion was lost by the whole human race when our ancestors fell into sin. The whole human race belongs too category of doomed creatures. Damnation is the lot of all people, whether virtuous or evil-doers. We are conceived in iniquity and born in sin. “I will go down to my son mourning to hell” (Gen. 37:35), said the holy patriarch Jacob of himself and his holy son Joseph the chaste and fair. It is not only sinners who descended into hell at the end of their earthly pilgrimage, but the righteous men of the Old Testament as well. Such is the power of the good works of men; such is the worth of the virtues of our fallen nature!

In order to restore man’s communion with God, in other words, for salvation, redemption was necessary. The redemption of the human race was accomplished not be an angel, not by an archangel, not by some other of the higher but still limited and created beings, --it was accomplished by the infinite God Himself. Execution was the lot of the human race, commuted by His execution; the insufficiency of human merit was compensated by His endless worth. All feeble works of men, which lead to hell, are compensated by a single powerful good work: faith in our Lord Jesus Christ. The Jews asked the Lord: “What must we do, that we may work the works of God?” And the Lord answered them: “This is the work of God, that ye believe on Him Whom He hath sent” (St. John 6:29). One good work is necessary to us for salvation: faith; but faith is faith, and by faith alone, may we enter into communion with God, with the aid of the sacraments which He has granted to us.