Friday, 18 April 2014

Great Friday. Christ on Golgotha (Saint Nikolaï Velimirović)


Christ on Golgotha! Our Saviour on the cross! The Righteous One suffering! He Who loves the whole of the human race, is being put to death by us humans! If people have a conscience, they should be ashamed! If they have a heart, they should lament! If they have a brain, they should understand!
The good Samaritan, Who saved mankind from the wounds inflicted by the robbers, has Himself fallen into their hands. Around the Lord there were seven types of evil-doers. The first is represented by Satan, the second by the elders and leaders of the Jewish people, the third Judas, the fourth Pilate, the fifth Barabbas, the sixth the unrepentant robber who was crucified with Him and finally, the seventh, the robber who repented. Let us reflect for a moment on this band of evil-doers, among whom hangs the Son of God, crucified, wounded and bloodied.


The first is Satan. It’s he who wishes to do the greatest harm to the human race. He’s the father of lies, the most evil of evil-doers. The temptations he employs to distress people and make them do evil are two in kind: he tempts them with comforts and distresses them with trials. At the beginning he tempted Our Lord on the Mount of Temptation with promises of comforts, power and wealth; now, at the end, he distress Him with torment, with the passion. When his first temptations failed miserably, he left the Lord and departed far from Him. But he didn’t abandon Him completely, though; he left merely for a time (Luke 4, 13).
That period had passed and he now presented himself once more. On this occasion he didn’t need to appear openly, in full view. This time he could work through people. He made use of the sons of darkness who, blinded by the glorious radiance of Christ, delivered Him into the hands of Satan. And he, in turn, used them as a weapon against Christ the Lord. And he was right there with them, in every tongue that blasphemed against Christ, in every mouth that spat on His most honourable face, in every hand that scourged Him and set the crown of thorns on His head, in every heart that burned with envy and hatred towards Him.
The second is a group of evil-doers, the elders of Israel and the political, religious and spiritual leaders. These were the Scribes and Pharisees, the Sadducees and the priests, headed by King Herod. Envy and fear drove them to commit this crime against the Lord. They were consumed with envy because the Lord was wiser, better and more powerful than them. They feared for their positions, for their authority, for their glory and their wealth, if the people were to side with Christ. This is why they shouted: “Do you see that you’re gaining nothing? Look, people are going after him” (John, 12, 19). This was because of their fear, their weakness and their envy.

Πέθανε ο Χριστός επάνω στο σταυρό; Η μαρτυρία των ευαγγελίων.


του Δρ.Θεολογίας Αθανάσιου Μουστάκη
Στο διαδίκτυο, ο προσεκτικός αναγνώστης, μπορεί να εντοπίσει διάφορα κείμενα, τα οποία ασχολούνται με το γεγονός της σταυρώσεως, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι ο Χριστός δεν πέθανε επάνω στο σταυρό, αλλά ότι ναρκώθηκε και μετά από λίγες ώρες ανένηψε με τη βοήθεια των φίλων και μαθητών του.
Ας δούμε τρία από τα επιχειρήματα που συνήθως προβάλλονται ως αποδεικτικά του ότι ο Χριστός δεν πέθανε στο σταυρό λίγο πιο προσεκτικά για να εντοπίσουμε τις αδυναμίες τους:
Α. Ο Χριστός ναρκώθηκε με σφουγγάρι που περιείχε ναρκωτικές ουσίες δίνοντας έτσι την εικόνα του νεκρού, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν. Ως ενισχυτικό της άποψης αυτής προσάγεται το χωρίο Ιωάννη 19:29-30, σύμφωνα με το οποίο διψώντας ο Χριστός πάνω στο σταυρό κάποιος, που ήταν συνεννοημένος από πριν, του προσέφερε να πιεί όξος με ένα σφουγγάρι που στερέωσε πρόχειρα σε ένα καλάμι. Μόλις έγινε αυτό είπε «τετέλεσται» και αμέσως πέθανε. Οι υποστηρικτές αυτής της ερμηνείας θεωρούν ότι εκείνη τη στιγμή, ενώ βρισκόταν πάνω στο σταυρό, ναρκώθηκε ο Χριστός δίνοντας την εικόνα του πεθαμένου, αν και δεν ήταν.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πριν ξεκινήσει η διαδικασία της σταυρικής εκτέλεσης όντως έδιναν στον κατάδικο ναρκωτικές ουσίες για να καταστείλουν τις αντιδράσεις του και να εξελιχθεί πιο εύκολα η σταύρωση. Εξάλλου, ο σταυρωμένος, μετά από κάποιες ώρες συνερχόταν και ζούσε το βασανιστικό και πολύωρο μαρτύριο του σταυρού.
Στο Χριστό προσέφεραν τέτοιο μείγμα; Βεβαίως, αλλά σύμφωνα με τη μαρτυρία των ευαγγελιστών Ματθαίου και Μάρκου δεν δέχθηκε να το πιει:
α) «ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν οἶνον μετὰ χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος οὐκ ἠθέλησεν πιεῖν» Ματθαίου 27:34.
β) «καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὃς δὲ οὐκ ἔλαβεν» Μάρκου 15:23
Οι δύο αυτοί ευαγγελιστές αναφέρουν και το περιστατικό της προσφοράς όξους στο Χριστό λίγο πριν πεθάνει. Έχουμε, λοιπόν, τις εξής αναφορές: