Elder Paisios-On Raising Children and Making Time for Prayer

Today we lead such busy lives that many say, "I don't even have time for prayer.  At the end of the say I am so tired. With Children and the trend of both parents working this is a common problem these days. The only solution is to make sure you have the right priorities in your life.  To lead a balanced life you need to struggle to simplify it.  First examine why it is necessary for a mother to work while the children are living at home.  Is this a necessity or is it just to gain material things.  
Elder Paisios advises: 

It's better for a mother to be involved with the nurturing of her children... A mother [if she is not working a full time job] can speak to her children about Christ; she can read the Lives of the Saints to them. Thus, at the same time she will be occupying herself dusting off her own soul so that it will be spiritually shiny. The mother's spiritual life will then quietly help the souls of her children. Thus, her children will live happily, and she will be joyful because she will have Christ within her.  If a mother doesn't find the time to say even the Trisagion, how can she expect her children to be sanctified?
When she does her housework, can't she pray at the same time?  It was my mother who taught me to say the Jesus Prayer. When we were children and had done some mischief, and my mother was about to get angry with us, I remembering her saying, "Lord Jesus Christ, have mercy on me." When she put the bread in the oven, she would  say, "In the name of the Christ and Panaghia."  And whenever kneading, or cooking, again, she constantly said the Jesus Prayer. In this manner, she herself was blessed, as were the bread and the food she was preparing, and so were those who partook of it later.

I wonder if in today's world we appreciate the significance of a spiritual upbringing.  The elders of our Church tell us the mother's traditional role is a most important one. Elder Paisios says, "The mother's devotion has great significance. If the mother has humility and fear of God, then family life is smooth." The challenge today with its materialistic orientation is to seek to simplify life so one parent can dedicate themselves to the nurturing of their children both physically and spiritually. Children are geared to learn by observation.  You are the models they will begin their life with. Make that model as close to the image of God as is possible.

A good friend told me a story of his early child raising days.  He had the habit of not going to Church each Sunday, but he instead stayed in bed and then getting up after his wife and children had gone to church to read the Sunday paper in peace. One day, his young son made the comment to his Mom,  "I cant wait until I get as old as Dad.  Then I won't have to get up and go to Church each Sunday.  I can stay home and read the paper and relax." He over heard his son saying this and this woke him up.  He realized he was setting a bad example for his son.  From that day on he never missed a day in Church.

Reference: Elder Paisios of Mount Athos Spiritual Counsels IV: Family Life,  pp 95-96

Πρόσεξε την ψυχή σου… (μία διδακτική και ωφέλιμη ιστορία)

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.

«-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».

«-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».

«-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του: Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν».

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:

«-Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;».

«-Δεν πρόσεξα τίποτε».

«-Τι εννοείς, ‘τίποτε’;», τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα».

«-Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά», είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου».

«-Πολύ σωστή η παρατήρησή σου», είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς».

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.

«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε».

Τί συμβολίζει τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού εὐλογεῖ;

Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Ἰησοῦς εὐλογοῦσε τήν ἡμέρα τῆς ἀναλήψεώς Του. “Καί ἀφοῦ σήκωσε τά χέρια Του, εὐλόγησε καί εὐλογώντας τους, ἐχωρίσθηκε ἀπ’ αὐτούς καί ἐφέρετο πρός τά πάνω, στόν οὐρανό μέχρι πού Τόν ἔχασαν ἀπό τά μάτια τους” ( Λουκ. 24,25 ). Αὐτή ἡ εὐλογία εἶναι πιά ἡ ἀρχή τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ Κύριος ἀνέρχεται γιά νά μᾶς στείλει τό Παράκλητο Πνεῦμα, ὅπως λέγει τό τροπάριο τῆς ἐορτῆς:
“Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος·
βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,
ὅτι Σὺ εῖ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ,
ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου”.

Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀπό τότε καί κάθε κληρικός μέ τό δεξί του χέρι, εὐλογεῖ τό ποίμνιό του.
Δύο πνευματικές ἐρμηνεῖες ὑπάρχουν γιά τόν συμβολισμό τοῦ χεριοῦ:
1. Ἡ πρώτη λέει, ὅτι ἔτσι, τό χέρι σχηματίζει τήν φράση “Ἰησοῦς Χριστός Σωτήρ”. Τό μικρό δάχτυλο παρομοιάζει τό “ἰῶτα”-τήν λέξη Ἰησοῦς. Ὁ δείκτης μέ τόν μέσο χιαστί τό γράμμα “Χ”-τήν λέξη Χριστός καί ὁ παράμεσος μέ τόν ἀντίχειρα τό μικρό “σ” (σίγμα)-πού δηλώνει τήν λέξη Σωτήρ.

2. Ἡ δεύτερη λέει, ὅτι ἔτσι, τό χέρι σχηματίζει τήν φράση “Ἰησοῦς Χριστός νικᾶ”. Τό μικρό δάχτυλο παρομοιάζει τό “ἰῶτα”-τή λέξη Ἰησοῦς. Ὁ παράμεσος μέ τόν ἀντίχειρα τό γράμμα “Χ”-τήν λέξη Χριστός καί ὁ δείκτης μέ τόν μέσο, τό μικρό “ν”-πού σημαίνει νικᾶ.