Monday, 18 November 2013

Why the Nativity Fast Has Been Established


The Orthodox Church prepares its faithful to welcome the Nativity of Christ in a worthy manner by means of a 40-day Nativity fast, which lasts from November 28th to January 6th (by the new calendar).

Besides generally known reasons, the Nativity fast is also undertaken by Orthodox Christians in order to venerate the suffering and sorrow undergone by the Holy Mother of God at the hands of the scribes and the Pharisees just prior to the sacred event of Christ’s Nativity.

Holy Tradition tells us that shortly before the righteous Joseph and the Holy Virgin set off for Bethlehem, they were subjected to the following tribulation. A certain scribe by the name of Ananias, entering their home and seeing the Virgin pregnant, was severely distressed and went to the High Priest and the entire Jewish council, saying: “Joseph the carpenter, who has been regarded as a righteous man, has committed an iniquity. He has secretly violated the Virgin Who was given to him from the temple of God for safekeeping. And now She is with child.” Then the High Priest’s servants went to Joseph’s house, took Mary and Joseph, and brought them to the High Priest, who began to denounce and shame the Most-blessed Virgin Mary.

But the Holy Virgin, crying in deep sorrow, replied: “The Lord God is My witness that I am innocent and have known no man.” Then the High Priest accused the righteous Joseph, but the latter swore on oath that he was not guilty of this sin. Yet the High Priest did not believe them and subjected them to the trial that was customary in those times, (when a woman suspected of violation was given to drink bitter water that had been cursed by the High Priest). However, the trial just served to confirm the innocence of the Holy Virgin and the righteous Joseph. All those present were amazed at this, unable to understand how a Virgin could simultaneously be with child and yet remain inviolate.

After that the High Priest allowed the holy couple to go home in peace. The righteous Joseph took the Virgin Mary and went to his house, joyously glorifying God. But this was not the end of the Holy Theotokos’ trials. It is well known that afterwards she shared with Joseph the toil of a three-day journey from Nazareth to Bethlehem. And in Bethlehem there was no place for the Holy Virgin either in an inn, or in some home, and since night was already approaching, She was forced to seek shelter in a cave which served as a resting place for cattle. In this humblest of shelters the Most-blessed Virgin remained in prayer and divine contemplation. It is here that She painlessly gave birth to our Lord Jesus Christ, Saviour of the world.

We can see from all of the above that the days immediately preceding the Nativity were not days of rest and comfort for the Holy Mother of God. In those days She suffered various sorrows and trials, but did not leave off her prayers and contemplation. The Holy Church appeals to the faithful to participate, at least to some small degree, in the Holy Theotokos’ spiritual labor, constraining one’s flesh during the Nativity fast and nourishing one’s soul with prayer. However, the Church warns us that external fasting only is not enough. We must also apply ourselves to internal fasting, which consists of shunning malice, deceit, wrath, worldly bustle, and other vices. During this fast, as at all times, we must show works of love and mercy to our fellow beings, doing all we can to help those in need and in sorrow. Only then will our fasting be genuine and not hypocritical, only then will it be God-pleasing, and only then will we know the true joy of the bright feast of Christ’s Nativity.


Reprinted from “Orthodox Russia”, No. 21, 1999.

Ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων.»Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»


Μέσα στήν Ἁγία Γραφή, ἀναφέρονται πολλές ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων: Στήν Παλαιά Διαθήκη χαρακτηριστικές εἶναι οἱ περιπτώσειςτοῦ Ἀρχαγγέλου Ραφαήλ πού ἐμφανίστηκε στόν Τωβία (Τωβ. Ε΄:4-12, 22) καί τοῦ Ἀγγέλου πού ἐμφανίστηκε στούς τρεῖς Παῖδες » ἐν τῇ καμίνῳ». Στήν Καινή Διαθήκη συναντοῦμε περισσότερες Ἀγγελοφάνειες: ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐμφανίζεται στό Ζαχαρία (Λουκ. Α΄: 8-22) κι ἀργότερα στή Θεοτόκο κατά τόν Εὐαγγελισμό (Λουκ. Α΄: 26-38), στρατιά ἁγίων Ἀγγέλων τό βράδυ τῆς Γεννήσεως στούς βοσκούς, Ἄγγελος ἐνισχύει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό κατά τήν ἀγωνιώδη προσευχή Του στή Γεσθημανῆ, Ἄγγελο συναντοῦν οἱ Μυροφόρες στόν Τάφο τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασή Του, Ἄγγελος παραστέκει στόν Ἀπόστολο Πέτρο ὅταν φυλακιζεται, καί τόν ἐλευθερώνει κ.ἄ.Πολλές φορές ὅμως καί πιστοί Χριστιανοί μέ καθαρή καρδιά, ἔστω κι ἄν εἶναι ταλαιπωρημένοι ἀπό ἀνθρώπινες πτώσεις, ἔχουν ἀξιωθεῖ νά δοῦν κάποια Ἀγγελοφάνεια στή ζωή τους, εἴτε σέ ὅραμα, εἴτε σέ ὄνειρο. Δέν εἶναι παιδικό παραμύθι ἡ ὕπαρξη ἑνός ἁγίου Ἀγγέλου πού προστατεύει καί συμπαραστέκεται σέ κάθε Χριστιανό βαπτισμένο στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ὁ φύλακας Ἄγγελος πού δίνεται κατά τό Βάπτισμα κι ἀκολουθεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ὅλη του τήν ζωή μέχρι τό θάνατό του καί μέχρι νά παρουσιάσει τήν ψυχή του ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.
Οἱ καλοί μας ἅγιοι φίλοι! Πολλές φορές ὅμως τούς πικραίνουμε, ὅταν βλέπουν πώς κάνουμε τά ἀντίθετα ἀπ᾿ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κινδυνεύει ἔτσι ἡ σωτηρία μας…
Παρακάτω θά ἀναφερθοῦν μερικές ἀπ᾿ τίς πολλές ἐμφανίσεις Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν συμβεῖ στήν ἐποχή μας.
«Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»
Μιά γερόντισσα, ἁγία ψυχούλα, ζοῦσε στόν Πειραιᾶ μόνη της. Τό μοναχοπαίδι της ἀκολούθησε τό δρόμο τοῦ Μοναχισμοῦ· ἀφιερώθηκε στό Θεό! Ἐκείνη δέχτηκε τό γεγονός δοξάζοντας τό Θεό γιά τήν τιμή πού ἔκανε στό παιδί της καί στήν ἴδια, παρ᾿ ὅλο πού ἀπόμεινε μόνη της. Ἐπιπλέον δέν εἶχε καί καλή ὑγεία· εἶχε ἄσθμα, πού πολύ τή βασάνιζε καί πολλές φορές ἔφθανε κοντά στό θάνατο.
Μ᾿ αὐτόν τόν ἀγῶνα πέρασαν ἀρκετά χρόνια. Κάποτε ὁ Θεός, βραβεύοντας τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή της σ᾿ Ἐκεῖνον, παραχώρησε κι ἀνοίξανε πρός στιγμήν τά μάτια τῆς ψυχῆς της κι ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Ἄγγελο φύλακα τῆς ψυχῆς της! Ἡ φωτεινότητα καί ἡ θεία γλυκύτητά του γέμισαν μέ ὑπερκόσμια χαρά τήν εὐλαβέστατη γερόντισσα. Τώρα εἶχε δεῖ μέ τά μάτια της ὅτι στήν πραγματικότητα ποτέ δέν ἦταν μόνη. Ἔτσι, προσευχόταν πλέον μέ μεγαλύτερη πίστη καί θερμότητα.
Ὅμως, ἡ ἀσθένεια σύν τῷ χρόνῳ θέριευε. Καί κάποτε, σάν ἀδύναμος ἄνθρωπος, λύγισε, χύνοντας πολλά δάκρυα μέσα στόν πόνο της! Τότε, στή δύσκολη αὐτή στιγμή, ξαναφάνηκε χαμογελαστός ὁ Ἅγιος Ἄγγελός της, ἔτοιμος νά τήν ἐνισχύσει. Ἡ γριούλα ὅμως τόν πρόφτασε καί τοῦ εἶπε μέ πόνο:
– Ἅγιε μου Ἄγγελε, παρακάλεσε καί σύ τόν Κύριο νά μέ πάρει! Δέν ἀντέχω πλέον!
Καί ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε στοργικά, ἀλλά σταθερά:
– Πρέπει, γερόντισσα, νά κάνεις λίγη ὑπομονή ἀκόμη.
Ἐπειδή ὅμως ἐκείνη δυσκολευόταν νά τό δεχτεῖ, πρόσθεσε:
– Κι ἐγώ κάνω ὑπομονή τόσα χρόνια καί κάθομαι κοντά σου, καί στεροῦμαι τή χαρά τοῦ Οὐρανοῦ! Κάνε καί σύ λίγο ἀκόμη!
Ὅταν ἄκουσε αὐτά τά λόγια του, ἐκείνη συγκλονίστηκε κι εἶπε μέσα ἀπ᾿ τήν ψυχή της:
– Γενηθήτω τό θέλημα τοῦ Κυρίου!
Ὁ Ἅγιος Ἄγγελος τότε, ἔπαψε νά φαίνεται, ἀλλά ἡ ἐμφάνιση καί τά λόγια του ἄφησαν στή γριούλα μιά ἀπέραντη γαλήνη καί μιά θεία παρηγορι. (Αὐτό τό γεγονός τό ἐμπιστεύτηκε στό Μοναχό γιό της, ὅταν κατέβηκε μιά φορά ἀπ᾿ τό Ἅγιο Ὅρος γιά νά τήν ἐπισκεφτεῖ.)
Ἀλήθεια, πόσο μεγάλη ἀγάπη ἔχουν καί οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι γιά τόν ἄνθρωπο! Ἄλλωστε, τό ἔχει πεῖ κι ὁ Κύριος, πώς ὅταν μετανοεῖ ἕνας ἁμαρτωλός ἄνθρωπος καί μπαίνει στό δρόμο τῆς σωτηρίας, χαρά γίνεται στόν Οὐρανο, καί ἀπ᾿ τούς Ἁγίους, καί ἀπ᾿ τούς Ἀγγέλους…

Ἀπό τό βιβλίο: «Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό»