Monday, 17 June 2013

Elder Aimilianos of Simonopetras(Mt.Athos)-ON PRAYER

Excerpts from The Authentic Seal: Spiritual Instruction and Discourses
 
By Elder Aimilianos of Simona Petra, Mt. Athos

On Prayer (pp. 197-205)

When we talk about internal prayer of the heart, we do not say petition of the heart, but "prayer". When we speak of petition, however, we mean that our prayer is directed towards a particular person, its aim being union with that person. While prayer is static..[an] enjoyment of a place where God also is. There is a distinction you see. Petition, is turning to a person. It follows that...the active presence of this Person must exist for me. I have to be able to become familiar with His presence and His existence. Christ, the indwelling [One] Who is everywhere present, becomes present for me in my life through my participation in worship, and more particularly, through my participation in Holy Communion. 

It follows that worship and Holy Communion are indissolubly united. And what do they do? They make God present and alive for me...and what then remains? For me to speak to Him, to address Him Who comes to me. and so He, through worship, tends towards me and I...tend towards Him, until our total union occurs...I cannot say that I will go to church if I have not been praying. 

It is superfluous for me to go to church and unnecessary for me to attend the Liturgy and useless for me to take Holy Communion if I am not continuously at prayer. And it is superfluous for me to pray if I have no part in what we have just been speaking about...You know how to plant a flower: you dig the earth there, you put in manure..so that the root will take. If you don't put in that fertilizer, if the soil is not suitable...it's a waste of time planting the root. 

Prayer is sterile and does not go higher than our heads -- how much less does it reach beyond the clouds and up into the heavens - if it does not have its mystical realm..which is in particular, vigil, study and fasting. ...Do you know what it means for flesh to enter the realm of the spirit? Flesh, [carnality] which does not inherit the Kingdom of Heaven, to enter into God? Do you know what it means for God, Whom nothing can contain, to find room in my soul?. ..So when I pray, I feel at once this insurmountable obstacle blocking me off from God: the fact that I am flesh, that is I am a carnal creature [in the sense of the Gospel meaning here], the fact that I am flesh and He is Spirit... 

With God's holiness and brightness I immediately comprehend my weakness. I feel that I can do nothing and that I am starting a dreadful struggle, a battle, as the Old Testament so beautifully presents it to us with that battle, that..wrestling match of Jacob's at his famous ladder. Here must I, a puny human being, break through into Heaven and besiege God and..it follows that we experience prayer when we start ..as a struggle. .. 

Not a struggle in the sense that I want to go, for instance and eat and I say: "No I shall continue to pray". I do not mean that struggle. That is the ascetic struggle and..different altogether. I am speaking of the struggle we have, not with ourselves - but the struggle we have with God. I wrestle with God..When Paul said "contend with me in prayer", he meant something like that. ..He was saying "You struggle with God, too with your prayers, so that our struggles may be united and in this way..we can wrestle with Him..[Just as Jacob did] and defeat Him"... When you have an opponent, you tense up immediately. Your punch gets stronger at once. You see your muscles ...and realize you're hitting and being hit. When I do not have the sense of this struggle with God, as you will realize, I have not even begun to pray.....What matters is that there should issue forth [from the heart] a cry from the depths, which like a powerful bomb, like an earthquake, should shake the Heavens and make God answer, in the end, and [respond to us]... .God wants us to sense Him first [and the struggle to reach Him] with the powerful distress of the cry from the depths of our beings which we raise to Him....

Source - elderaimilianos.blogspot.ca

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος -Τα θαύματα άλλοτε και σήμερα.

Τι λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«Γιατί λένε μερικοί, δεν γίνονται σήμερα θαύματα; (την απάντηση μου να την ακούσετε με πολλή προσοχή. Γιατί το ερώτημα αυτό το ακούω από πολλούς. Και τακτικά. Αδιάκοπα. Πάντοτε).
Γιατί τότε, όσοι ελάμβαναν το βάπτισμα, άρχιζαν και μιλούσαν ξένες γλώσσες, και τώρα αυτό δεν γίνεται πια;
Γιατί σήμερα ο Θεός πήρε την χάρη των θαυμάτων; Το κάνει, όχι για να μας ατιμάση, αλλά για να μας δώση πιο πολλή τιμή.
Πως; Σας το εξηγώ.
Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ήσαν πιο σκοτισμένοι από μας, αφού μόλις είχαν ξεφύγει από την ειδωλολατρεία. Το μυαλό τους ήταν χοντρό, δεν έκοβε. Ήσαν βουτηγμένοι και κολλημένοι στην ύλη. Δεν μπορούσαν να φαντασθούν, ότι υπήρχαν και αγαθά μη υλικά, πνευματικά. Και φυσικά δεν ήξεραν τίποτε για τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γιατί όλα αυτά τα δεχόμαστε μόνον, όταν έχωμε πίστη. Για αυτό ήταν ανάγκη να γίνωνται θαύματα.
Από τα δώρα του Αγίου Πνεύματος μερικά είναι αόρατα και τα δεχόμαστε μόνο με πίστη. Άλλα όμως ενώνονται με ύλη και γίνονται σημεία, που πέφτουν στην αντίληψη των αισθήσεών μας.
Αυτά ξυπνούν στους άπιστους την πίστη.
Π.χ. η άφεση των αμαρτιών μας είναι πνευματικό, αόρατο. Με τα σωματικά μάτια μας δεν βλέπομε να καθαρίζωνται οι αμαρτίες μας. Καθαρίζεται η ψυχή. Μα η ψυχή είναι και αυτή αόρατη με τα μάτια τα σωματικά.
Η άφεση των αμαρτιών είναι δώρο πνευματικό. Δεν μπορούμε να το ιδούμε με τα μάτια του σώματος. Και για αυτό δεν το δέχονται, δεν το πιστεύουν, όσοι έχουν φρόνημα σαρκικό, υλιστικό. Αντίθετα το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, το χάρισμα να μιλούν ξένες γλώσσες, άγνωστες, παρ’ ότι είναι μια ενέργεια και δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είναι ένα σημείο που γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις μας και μπορούν εύκολα να το παρατηρήσουν και οι άπιστοι. Γιατί γίνεται τότε φανερό, πως η αόρατη ενέργεια του Πνεύματος που λαμβάνει χώρα μέσα στην ψυχή, εξωτερικεύεται και επισημαίνεται αδιάψευστα από την άγνωστη και παράξενη γλώσσα που ακούμε.
Και ακριβώς για αυτό ο Παύλος λέγει: «Εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον», δηλ. για ωφέλεια πνευματική[59].
Αυτό όμως σημαίνει, πως εμένα δεν μου χρειάζονται τα θαύματα. Γιατί; Γιατί έχω μάθει να πιστεύω στη χάρη του Θεού και χωρίς να βλέπω θαύματα! Ανάγκη από αποδείξεις έχει ο άπιστος.
Εγώ, ο πιστός, δεν έχω καθόλου ανάγκη τις αποδείξεις και τα θαύματα. Γιατί, παρ’ ότι δεν μιλάω ξένες γλώσσες, το ξέρω ότι έχω καθαρισθή από την αμαρτία. Οι παλαιότεροι όμως, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν αυτό, χωρίς να ιδούν θαύματα. Και για αυτό, τα θαύματα τα έδινε ο Θεός για πιστοποίηση της αλήθειας της πίστης, που τους εκήρυτταν.
Έτσι λοιπόν, κατά κανόνα, τα θαύματα εγίνοντο προς χάριν, όχι των πιστών, αλλά χάριν των απίστων. Για να μπορέσουν να ενωθούν με τους πιστούς. Το λέγει ο άγιος Απόστολος Παύλος τα θαύματα είναι σημεία «ου τοις πιστεύουσι, αλλά τοις απίστοις»[60].

Βιβλιογραφία
[59] Α’ Κορινθ. 12, 7. [60] Α’ Κορ. 14, 22, Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία Α’ εις την Πεντηκοστήν.

ΠΗΓΗ-Orthodox Fathers