Πάτερ, γιατί κάνουμε μνημόσυνα και τί ωφελούν τους κοιμηθέντες;

Πάτερ, γιατί κάνουμε μνημόσυνα και τί ωφελούν τους κοιμηθέντες, τα τριήμερα, τα εννιάμερα, τα σαράντα και τα παγκόσμια μνημόσυνα;

Άκουσε παιδί μου, τα τριήμερα τα κάνουμε για να παρακαλέσουμε τον Πατέρα τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα να ελεήσει την ψυχήν του κοιμηθέντος ,επειδή ο Θεός είναι Τσισυπόστατος.
Τα εννιάμερα τα κάνουμε ,για να παρακαλέσουμε τα εννέα Ουράνια τάγματα των Αγγέλων για να δεηθούν προς τον Θεόν, μαζί με μας , υπέρ της ψυχής του κοιμηθέντος.
Τα ουράνια τάγματα είναι: τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριότητες, οι Αρχές, οι Εξουσίες, οι Δυνάμεις, οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι.
Τα σαράντα τα κάνουμε ,διότι μετά από σαράντα ημέρες, η ψυχή θα φύγει από την γην για να πάει να λογοδοτήσει στον Θεόν.
Όλοι ξέρουμε, ότι ο Χριστός ανελήφθη εις τους Ουρανόν και εκάθησεν εκ δεξιών του Πατρός. Μετά την Ανάστασίν Του ο Κύριος επί σαράντα ημέρες παρουσιαζόταν για να δυναμώσει τους μαθητές Του.
Και Άγγελος Κυρίου ,παίρνει την ψυχήν του και με την ταχύτητα της Σκέψεως, την πηγαίνει παντού, και της δείχνει όσα κακά και όσα καλά έπραξεν στην επίγειαν ζωήν της. Και πού και πώς τα έπραξεν.
Αν όμως προτού πεθάνει τα έχει εξομολογηθεί όλα και δεν τα επανέλαβε, τότε έχουν σβήσει και της δείχνει μόνον όσα καλά έπραξεν.
Υποχρεωτικά η ψυχή μαζί με τον Άγγελον φύλακά της, πρέπει να περάσει σαράντα τρία τελώνεια.
Τα τελώνεια αυτά είναι της ψευτιάς, της κλοπής, της συκοφαντίας, της πορνείας, της αισχρολογίας, της μνησικακίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας, της φιλαργυρίας, της βλασφημίας, της ειρωνείας, του φόνου, του φθόνου, του αυνανισμού, της μοιχείας, της αποφυγής της τεκνογονίας, της ομοφυλοφιλίας, της διαστρευλώσεως της αληθείας, της παραπλανήσεως, της πολεμομανίας, της αρπαγής, του καρναβαλισμού, της ειδωλολατρίας, της αστρομαντείας, της χαρτοπαιξίας, της κτηνοβασίας, της αιμομιξίας, της ανεντροπιάς, της απιστίας, της δειλίας, της προδοσίας, της κοροϊδίας και του διαβάλματος.
Και για να μπορέσει να τα περάσει ,κάνουμε τα σαράντα, για να έχει ο Άγγελος τις ευχές του Ιερέως και των Χριστιανών σαν λύτρα πληρωμής.
Οι ευχές των χριστιανών και του Ιερέως την ημέρα που κάνουμε τα σαράντα, έχουν την δύναμη να κάνουν τα εναέρια τελώνεια να παραμερίσουν για να περάσει η ψυχή χωρίς να μπορούν να την αρπάξουν οι δαίμονες λόγω τυχόν σφαλμάτων που έπραξεν.
Επίσης εάν αυτός που πέθανεν βρίσκεται, «ο μη γένοιτο» ,στην κόλασιν, όσην ώρα διαρκεί το μνημόσυνον ,καλυτερεύει η κατάστασις του κολασμένου.
Εάν η ψυχή βρίσκεται στον παράδεισον, τότε ο Θεός τις ευχές τις μετατρέπει σε στεφάνια δόξης και Αγαλλιάσεως και την στεφανώνει με ευφροσύνη και χαρά.
Αλλά και αυτός που κάνει το επίγειον μνημόσυνον ,γράφεται το όνομά του ,εις την βίβλον της ανταποδόσεως, διότι δείχνει στοργή και καλοσύνη για την ψυχήν που έφυγεν από την γη. Και όταν θα πεθάνει θα βρει μέγα έλεος η ψυχή του. Αυτοί που δεν κάνουν μνημόσυνα στους νεκρούς των, είναι σαν να λένε, είμαστε ζώα και δεν πιστεύουμε ότι η ψυχή ζει, μετά τον θάνατον. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η κρίσις του Θεού θα είναι χωρίς έλεος.
Ένας άνθρωπος πρέπει να καταλαβαίνει ότι άλλο είναι οδηγός και άλλο αυτοκίνητο ,και άλλο είναι σώμα και άλλο ψυχή. Χαλάει το αυτοκίνητο και βγαίνει ο οδηγός ,χαλάει το σώμα και βγαίνει η ψυχή . Κατώτερον είναι το αυτοκίνητο ανώτερος ο οδηγός ,κατώτερον το σώμα, ανώτερη η ψυχή , νεκρόν το αυτοκίνητο ζωντανός ο οδηγός.
Όργανα μηχανικά έχει το αυτοκίνητον, όργανα σωματικά έχει ο
οδηγός.
Κρεάτινον είναι το σώμα μας άυλη είναι η ψυχή.
Νεκρόν το σώμα, ζωντανή η ψυχή.
Βγαίνει ο οδηγός δεν κινείται το αυτοκίνητον, βγαίνει η ψυχή δεν κινείται το σώμα διότι ,πάντα ανώτερον κινεί το κατώτερον.
Ανώτερος ο οδηγός, κινεί το κατώτερον αυτοκίνητο, ανώτερη η ψυχή κινεί το σώμα. Τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι διπλά.
Θετικά ηλεκτρόνια και αρνητικά, πόλεμος και ειρήνη, αγάπη και κακία, φθορά και αφθαρσία, θάνατος και ζωή, Θεός και διάβολος, άνδρας και γυναίκα, το ένα μας κάνει γνωστό ότι υπάρχει και το άλλο.
Τα γράφω αυτά, για να σας αποδείξω με χειροπιαστά κι ευκολονόητα πράγματα, ότι η ψυχή ζει μετά θάνατον, στην χαρά ή στην φρίκη.
Οι άνθρωποι όμως που επιθυμούν όσα επιθυμούν τα ζώα, αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τί είναι ψυχή, διότι έχουν μόνον σχήμα ανθρώπου, και επιθυμίες ζώων και τα ζώα δεν μπορούν να καταλάβουν τί είναι Θεός και ψυχή.
Για να κατανοήσει κανείς, αν στον τάφο τελειώνει η ζωή ή αρχίζει, πρέπει να είναι ανώτερος από τα ζώα, αν δεν μπορεί να το κατανοήσει, τότε δεν διαφέρει από την νοημοσύνη των ζώων.
Ο αμελέτητος ζητά πάντοτε, όσα ζητάνε τα ζώα, πορνείες, φαγητό και λοιπές ακαταστασίες.
Τα σαράντα τα κάνουμε πάντοτε την ίδια μέρα απαγορεύεται να τα κάνωμε έστω και μια μέρα αργότερα, διότι… ο Άγγελος δεν θα μπορέσει χωρίς τις ευχές να περάσει την ψυχήν από τα εναέρια δαιμονικά τελώνεια.
Φαντασθείτε έναν στρατηγόν που ξέρει ότι την τεσσαρακοστήν μέρα πρόκειται να του επιτεθεί ο εχθρός.
Και επειγόντως ζητά από το γενικόν επιτελείον Στρατού να του στείλουν όπλα και στρατόν για να νικήσει τον εχθρόν.
Αν του στείλουν ενισχύσεις μια μέρα αργότερα θα χάσει τον πόλεμον και όλοι θα σκλαβωθούμε στον εχθρό.
Αν του τα στείλουν τα όπλα και τον στρατό την κανονική ημέρα θα νικήσει και θα είναι ελεύθεροι και ευτυχείς.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Άγγελον που θέλει να περάσει την ψυχήν και να την παρουσιάσει στον Θεόν.
Αν τις ευχές τις πάρει την τεσσαρακοστήν ημέρα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες ,διότι όπως μια σκέψη, μπορούμε να την κάνωμε υλική πράξη και να την δούμε, έτσι και οι ευχές που είναι σκέψεις, ο Άγγελος τις χρησιμοποιεί για πράξεις πνευματικές και σαν βοηθητική ασπίδα για την ψυχή.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό , σοβαρότερον δεν υπάρχει.
Αλίμονον και πάλι σ’ αυτούς που δεν κάνουν μνημόσυνα για τους νεκρούς των. Καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί, όταν θα πεθάνουν και η ψυχή τους πεταχθεί στον τόπον της φρίκης και του αναστεναγμού, τότε θα καταλάβουν το πόσον αξίαν έχουν τα μνημόσυνα.
Όταν θα βλέπουν τον διπλανό τους να αναπαύεται ,διότι στην γην τον κάνουν μνημόσυνα και αυτός να ουρλιάζει από τους πόνους μέσα στο πυρ της κολάσεως, διότι οι δικοί του τον ξέχασαν και δεν τον μνημονεύουν.

Από το βιβλίο: Ιερέως Φωτίου Νικολαΐδη

The Danger of Remembrance of Past Sins

                                Saint Anthony The Great

  by St. Nikolai Velimirovich

When a man once truly repents, he need not think any more about the sins he committed so that he will not sin again.

St. Anthony counsels: "Be careful that your mind not be defiled with the remembrance of former sins and that the remembrance of those sins not be renewed in you."

Again, in another place, St. Anthony says: "Do not establish your previously committed sins in your soul by thinking about them so that they not be repeated in you. Be assured that they are forgiven you from the time that you gave yourself to God and repentance. In that, do not doubt."

It is said of St. Ammon that he attained such perfection that from much goodness he was not aware that evil exists anymore. When they asked him what is that "narrow and difficult path" (Matthew 7:14), he replied: "That it is the restraining of one's thoughts and severing of one's desires in order to fulfill the will of God."

Whoever restrains sinful thoughts, does not think of his own sins or the sins of others neither of anything corruptible nor of anything earthly. The mind of such a man is continually in heaven where there is no evil. Thus, in him, sin gradually ceases to be, even in his thoughts.

Elder Athanasios of Grigoriou: A Bee Gathering Spiritual Nectar

Elder Athanasios of Grigoriou

 

By Archimandrite Cherubim

What a blessed thing it is to read spiritual books! They can cool and refresh one's whole life. Fr. Athanasios had loved to study from his youth, and here on Mount Athos, with its treasury of spiritual books, they were his companions during every free moment. He sought out the most beautiful flowers in their meadows to make the loveliest bouquets. He gave himself to this task from his first days on Mt. Athos. From all the patristic, ascetic and theological books, he chose the most inspiring passages and inscribed them in his notebook. That blessed pastime continued into old age.

We saw his handwritten notes in the hands of many of the monks of Grigoriou. We discovered in them a rich variety. Next to ascetic texts, there are important events of Church history; next to Patristic writings there are sayings of ancient sages; besides teachings from the Lives of the Saints there are important canons of ecclesiastical law, and stories about the world of ancient Greece, etc. Here are a few examples from the collection:
- Since you are mortal, don't consider yourself immortal.

- Not even the little birds fall down to the ground without God's will. We should always say to God, "Thy will be done."

- St. Augustine was much instructed by the stories about St. Anthony and the ascetics of Egypt. "What is this?" he would ask his friend Alypius. "What did you hear? The ignorant rise up and seize heaven; and we, behold how we, with our heartless science, wallow in flesh and blood."

- The power of the iron sword was not given in the Church; but the power of the spiritual sword, wherein lies the Word of God.

- Pythagoras was never persuaded to eat fish, because by physical nature they are silent and symbolic of silence, which he considered a divine and heavenly gift.

- The spirits of the chosen seek seclusion, and they flee from the assembly of many men.

- Justinian founded and established Hagia Sophia on the mouth of the well on which Christ sat.

- Write your enmity on the water.

- There are five baptisms. First is Moses', when the Hebrews passed over the Red Sea. Second, that of John the Baptist. Third, that of Our Lord Jesus Christ, without which baptism one is not a Christian. Fourth, martyrdom - baptism in blood. Christ suffered that baptism. And fifth, the baptism of tears, which comes from the remembrance of one's sins.

- Bind your will to the will of God, and all things will happen as you wish.

- At the Skete of Boeria, St. Gregory Palamas would spend five days of the week closeted in his cell, not allowing others to enter it. Only on Saturdays and Sundays did he leave to celebrate the Holy Mysteries and to converse spiritually.

- O my God, the Apostle said to Thee that "if any man offend not in word, the same is a perfect man" (James 3:2). Lay Thy bridle on me, Lord, and curb my tongue with Thy grace, that I may speak only "whatsoever things are true, whatsoever things are honest, whatsoever things are just, whatsoever things are pure, whatsoever things are lovely, whatsoever things are of good report" (Phil. 4:8).
From Contemporary Ascetics of Mount Athos, pp. 107-109.

Abba Irenaeus: "Let Us Imitate the Three Children"

 

Abba Irenaeus said to the brethren:
"Let us fight diligently and be patient in our warfare, for we are soldiers of the Heavenly King. And as the soldiers of an earthly king wear helmets, so we have heavenly graces - the beautiful virtues. They have breast-plates of chain-mail and we have the spiritual breast-plate forged with the bronze of faith. They have a spear; we have a cross. They have a shield; we have our hope in God. They have the oblong shield; we have God. In war they shed blood whereas we surrender our wills. That is why the Heavenly King conceded that the demons should do battle with us - that we not forget His benefits.

Many men, in their slackness, do not pray at all; or, if they pray, do not pray continuously but wander in their thoughts. They will be found to be no better than those who do not pray at all. For how shall they be heard who speak to God with their lips while they are reckoned to be of the world in their hearts? When we are afflicted, then we soberly give ourselves to prayer (for we often sing with our lips but not with our attention), sending up the eye our heart as we pray to God, speaking to Him with sighs.

So now, brothers, let us imitate the soldiers of the mortal king and fight with zeal, or rather the Three Children [Dan. 13] and tread down the furnace of passions by purity. Let us quench the coals of temptation by prayer. Let us put the imaginary Nebuchadnezzar (the devil) to shame, setting forth our bodies as a living sacrifice to God and offering a religious mind as a burnt sacrifice."

From The Spiritual Meadow of John Moschas, translated by John Wortley, Mioni 9.

Τα «γουρουνάκια» της Παναγίας..

Στο περιβόλι της Παναγίας μας, η παρουσία της Παναγίας μας είναι έντονη. Παντού φαίνεται να υπάρχει η παρουσία Της Ακόμα και ο προσκυνητής μπορεί να νοιώσει την ευλογία Της και ότι η ακούραστη μεσίτριά μας σκεπάζει με στοργή το αγιώνυμο Όρος της. Άλλωστε είναι η προστάτις του Μοναχισμού μας και η μητέρα όλων των Μοναχών.

Μια από τις αμέτρητες διηγήσεις για την παρουσία της Παναγίας μας στη ζωή των μοναχών είναι και η εξής που μας διηγήθηκαν και που για άλλη μια φορά αποδεικνύει το μέγεθος της αγάπης του Θεού που κανέναν δεν αποστρέφεται, αλλά θέλει «πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

Κάποτε λοιπόν, λέει η διήγηση, ζούσαν σ’ ένα μοναστήρι δυο υποτακτικοί, οι οποίοι είχαν κυριευθεί από το πάθος της «μέθης». Και ήταν καθημερινά μεθυσμένοι. Ο Γέροντας και οι υπόλοιποι αδελφοί προσπαθούσαν με αγάπη να τους νουθετήσουν και να τους συμβουλέψουν. Εκείνοι όμως δεν εθεραπεύοντο και παρέμεναν κυριευμένοι στο πάθος τους. Επειδή όμως αποτελούσαν σκάνδαλο με την αμετανοησία τους και με τη συνεχιζόμενη απαράδεκτη συμπεριφορά τους λόγω της «μέθης» τους, γι’ αυτό και η Αδελφότητα και η Ιερά Επιστασία απεφάσισε να τους εκδιώξει από τη Μονή, προς γνώση και συμμόρφωση. Ένα χειμωνιάτικο όμως βράδυ, που ο καιρός είχε αγριέψει πολύ και το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και συνέχιζε να πέφτει πυκνό, ο Ηγούμενος βλέπει στον ύπνο του την Παναγία να τον σκουντά και να του λέει: «Σήκω γρήγορα, γιατί τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν».

 Ο ηγούμενος νόμιζε ότι η ενέργεια ήταν εκ του πονηρού και δεν υπήκουσε. Οπότε η Θεοτόκος ξαναήλθε για δεύτερη φορά και του επανέλαβε τα ίδια λόγια: «Σήκω γρήγορα, γιατί τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν». Και όταν ο ηγούμενος και πάλι δεν υπήκουσε, ήλθε πιο αυστηρή αυτή τη φορά και σε τόνο που δεν σήκωνε πλέον ανυπακοή του λέει «Τρέξε τώρα, γιατί σου είπα ότι τα γουρουνάκια μου κινδυνεύουν». Οπότε αυτή τη φορά σηκώθηκε και μαζί με άλλους πατέρες βγήκε έξω από την μάνδρα της Μονής, ψάχνοντας τα γουρουνάκια της Παναγίας.

Σε μια στιγμή ακούνε στα δεξιά τους και από το βάθος ενός γκρεμού βογγητά και άρχισαν να κατεβαίνουν την απόκρημνη πλαγιά και φτάνουν κοντά σε δυο μοναχούς που ήταν χτυπημένοι από το πέσιμο και κυριολεκτικά θαμμένοι μέσα στο χιόνι. Τους σηκώνουν και, ω του θαύματος! Aναγνωρίζουν στα πρόσωπά τους τους δύο μοναχούς που μεθούσαν και ήθελαν ως εκ τούτου να εκδιώξουν από το Μοναστήρι. Με πολύ κόπο, τους σήκωσαν και τους πήγαν στο Μοναστήρι, αλλά όμως δεν τους έδιωξαν όπως είχαν αποφασίσει, διότι πως ήταν δυνατόν αυτούς που η Παναγία τους έσωσε τόσο θαυματουργικά και νοιάστηκε η ίδια για να σωθούν τα γουρουνάκια της, αυτοί να τους διώξουν; Γι’ αυτό αποφάσισαν, αφού έτσι το θέλει η Παναγία, να κρατήσουν «τα γουρουνάκια»στο μοναστήρι.

Αλλά, ω του θαύματος! Η θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου σωφρόνισε τους δυο μοναχούς και από τότε που σώθηκαν με την θαυματουργική της επέμβαση δεν ξαναέπεσαν στο πάθος της «μέθης», αλλά έζησαν πλέον εν μετανοία.

Λέγεται δε, ότι ίσως, το Άγιο Όρος να ονομάζεται «περιβόλι της Παναγίας», διότι περιέχει όλων των ειδών τα «λουλούδια», αγίους και αμαρτωλούς. Κανέναν όμως μοναχό δεν απομακρύνουν, όσο αμαρτωλός κι αν είναι, ενθυμούμενοι πάντοτε το περιστατικό με τα «γουρουνάκια»…

Πηγή: περιοδικό Ο.Μ.xristianos

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος-Να εξισώσεις όλους τους ανθρώπους στην ελεημοσύνη και στην τιμή..

Αδελφέ μου ασκητή, αν σου περισσεύει κάτι απ’ αυτά που σου χρειάζονται για σήμερα, δωσ’ το στους φτωχούς και πήγαινε να προσφέρεις τις προσευχές σου στο Θεό με παρρησία. Μίλησε δηλ. με το Θεό σαν γιος με πατέρα. Σίποτε δεν μπορεί να φέρει την καρδιά μας κοντά στο Θεό, όσο η ελεημοσύνη. Και τίποτε δεν προκαλεί στο νου τόσο γαλήνη, όση η θεληματική φτώχεια. Καλύτερα να σε λένε οι πολλοί άνθρωποι αμαθή για την απλότητα των τρόπων σου, παρά να δοξάζεσαι ως σοφός και πανέξυπνος. Εάν ένας άνθρωπος είναι πάνω σε άλογο και απλώσει προς το μέρος σου το χέρι του για να πάρει ελεημοσύνη, μην τον αφήσεις να φύγει με άδεια χέρια, διότι οπωσδήποτε εκείνη την ώρα είναι ενδεής, όπως ένας φτωχός. Όταν λοιπόν δίνεις, να δίνεις μεγαλόψυχα, και με ιλαρό πρόσωπο, και να δίνεις περισσότερο απ’ όσο σου ζητάνε. Διότι λέει ο λόγος του Θεού: «΢τείλε το ψωμί σου στο φτωχό και σε λίγο θα βρεις την ανταπόδοση». Μην ξεχωρίσεις τον πλούσιο από το φτωχό και μη θέλεις να μάθεις ποιος είναι άξιος και ποιος ανάξιος, αλλά να είναι για σένα όλοι οι άνθρωποι ίσοι, προκειμένου να τους κάνεις το καλό. Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσεις να ελκύσεις στο καλό και αυτούς που δεν αξίζουν να τους ελεήσεις. Διότι η ψυχή γρήγορα έλκεται από τις σωματικές ευεργεσίες στο φόβο του Θεού. Ο Κύριος καθόταν και έτρωγε στα τραπέζια με τους τελώνες και τις πόρνες, και δεν ξεχώριζε τους ανάξιους, για να τους ελκύσει όλους, με το έλεός του, στο φόβο του Θεού, και για να μπορέσουν να πλησιάσουν στα πνευματικά μέσω των υλικών αγαθών. Γι’ αυτό το λόγο, στην ελεημοσύνη και στην τιμή, εξίσωσε όλους τους ανθρώπους, είτε είναι κάποιος Ιουδαίος, είτε άπιστος, είτε φονιάς, και μάλιστα διότι είναι αδελφός σου και έχει την ίδια ανθρώπινη φύση με σένα και πλανήθηκε από την αλήθεια χωρίς να το καταλάβει.

Όταν κάνεις ένα καλό σε κάποιον, μεν περιμένεις ανταμοιβή από μέρους του και, έτσι, θα λάβεις αμοιβή από το Θεό και για τα δύο: και για το καλό που έκανες και γιατί δε ζήτησες αναγνώριση. Και αν σου είναι δυνατό, ούτε για τη μέλλουσα ανταμοιβή να κάνεις το καλό, γιατί η αληθινή αγάπη του Θεού δε γνωρίζει τι θα πει ανταμοιβή.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης-Η Ειρήνη !

Όλοι επιθυμούν την ειρήνη , μα δεν ξέρουν πώς να την αποκτήσουν . Ο Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό και παρακάλεσε τον Κύριο να τον ελευθερώσει από αυτό το πάθος . Ο Κύριος εμφανίστηκε σ ‘ αυτόν και του είπε : «Παΐσιε , αν θέλεις να μην οργίζεσαι , μην επιθυμείς τίποτε , μη κρίνεις και μη μισήσεις κανένα και θα έχεις την ειρήνη». Έτσι κάθε άνθρωπος που κάνει το θέλημα του να υποχωρεί έναντι του Θεού και των ανθρώπων , θα είναι πάντα ειρηνικός στην ψυχή . Όποιος όμως αγαπά να κάνει το θέλημά του , αυτός δεν θάχει ειρήνη .
Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού υποφέρει εύκολα κάθε θλίψη και κάθε ασθένεια ‘ γιατί τον καιρό της ασθένειας παραμένει στη θέα του Θεού και προσεύχεται : «Κύριε , Συ βλέπεις την ασθένειά μου . Εσύ ξέρεις πόσο αμαρτωλός και αδύνατος είμαι ‘ βοήθησέ με να υπομένω και να ευχαριστώ την αγαθότητά Σου». Και ο Κύριος ανακουφίζει τον πόνο και η ψυχή αισθάνεται την εγγύτητα του Θεού και μένει κοντά στον Θεό γεμάτη χαρά και ευγνωμοσύνη .

Αν υποστείς καμιάν αποτυχία , σκέψου : «Ο Κύριος βλέπει την καρδιά μου και αν είναι θέλημά Του , όλα θα είναι για το καλό το δικό μου και των άλλων». Έτσι η ψυχή σου θα έχει πάντα ειρήνη . Αλλ ‘ αν αρχίζει κανείς να παραπονείται : αυτό δεν είναι καλό , εκείνο δεν είναι όπως πρέπει , τότε ποτέ στην ψυχή του δεν θα υπάρχει ειρήνη , έστω κι αν νηστεύει και προσεύχεται πολύ . …

… Ο Κύριος μας αγαπά κι έτσι μπορούμε να μη φοβόμαστε τίποτε , εκτός από την αμαρτία ‘ γιατί εξαιτίας της αμαρτίας χάνεται η χάρη και χωρίς την χάρη του Θεού ο εχθρός παρασύρει την ψυχή , όπως παρασύρει ο άνεμος τα ξερά φύλλα ή τον καπνό . …

… Το κατόρθωνε γιατί αγαπούσε τον λαό και δεν έπαυε να προσεύχεται γι ‘ αυτόν :

«Κύριε , δώσε την ειρήνη Σου στον λαό Σου».

«Κύριε , δώσε στους δούλους Σου το Πνεύμα Σου το Άγιο , για να θάλπει τις ψυχές τους με την αγάπη Σου και να τους οδηγεί σ ‘ όλη την αλήθεια και σε κάθε αγαθό». …

… Έτσι , προσευχόμενος συνεχώς για τον λαό , διαφύλασσε την ειρήνη της ψυχής , ενώ εμείς την στερούμαστε , γιατί δεν υπάρχει μέσα μας αγάπη για τον λαό . Οι Άγιοι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι ποθούσαν την σωτηρία του λαού και , όταν βρίσκονταν ανάμεσα σ ‘ ανθρώπους , προσεύχονταν διακαώς γι ‘ αυτούς . Το Άγιο Πνεύμα τους έδινε τη δύναμη ω ‘ αγαπούν τον λαό . Κι εμείς , αν δεν αγαπούμε τον αδελφό , δεν θα έχομε ειρήνη . …

… Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας προσευχόταν για ένα μαθητή του που αρνήθηκε τον Χριστό . Ενώ λοιπόν προσευχόταν , του εμφανίστηκε ο Κύριος και του είπε : «Παΐσιε , για ποιόν παρακαλείς ; Δεν ξέρεις πώς μ ‘ έχει αρνηθεί ;» Ο Παίσιος όμως εσυνέχιζε να λυπάται τον μαθητή του και τότε του είπε ο Κύριος : «Παίσιε , έγινες όμοιος με μένα στην αγάπη».

Έτσι αποκτάται η ειρήνη και εκτός απ ‘ αυτόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος . …

… Ψυχή αμαρτωλή , αιχμάλωτη στα πάθη , δεν μπορεί να έχει ειρήνη και χαρά εν Κύριο , έστω κι αν έχει όλα τα πλούτη της γης , έστω κι αν βασιλεύει σ ‘ όλο τον κόσμο . Αν σ ‘ ένα τέτοιο βασιλιά , την ώρα που διασκεδάζει σε συμπόσιο με τους πρίγκιπες του καθισμένος στο θρόνο του δοξασμένος , αν του πούμε ξαφνικά : «Βασιλιά , πεθαίνεις σε λίγο», τότε η ψυχή του θα ταραζόταν , θα έτρεμε από το φόβο και θα έβλεπε την αδυναμία του .

Πόσοι όμως υπάρχουν φτωχοί , αλλά πλούσιοι σε αγάπη για τον Θεό , που αν τους έλεγαν : «Τώρα πεθαίνεις» , θα απαντούσαν ειρηνικά : «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου . Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος , γιατί με θυμήθηκε και θέλει να με πάρει εκεί , όπου πρώτος μπήκε ο ληστής». …

… Δόξα Σοι , Κύριε , γιατί τώρα έρχομαι σε Σένα και θα βλέπω αιώνια με ειρήνη και αγάπη το Πρόσωπό Σου . Το ιλαρό , πράο βλέμμα Σου αιχμαλώτισε την ψυχή μου και αυτή λιώνει για Σένα». …

… Αν όμως συνηθίσομε να προσευχόμαστε θερμά για τους εχθρούς μας και να τους αγαπούμε , θα παραμείνει για πάντα η ειρήνη στις καρδιές μας .

Δεν μπορεί να έχει ειρήνη η ψυχή , αν δεν μελετά μέρα και νύχτα τον νόμο του Θεού . Γιατί αυτός ο νόμος γράφτηκε από το Πνεύμα του Θεού και το Πνεύμα του Θεού πηγαίνει από τη Γραφή στην ψυχή . Κι η ψυχή αισθάνεται γλυκύτητα και ευχαρίστηση γι ‘ αυτό και δεν θέλει πια ν ‘ αγαπά τα επίγεια , γιατί η αγάπη για τα επίγεια ερημώνει τον νου . Η ψυχή τότε καταλαμβάνεται από αθυμία , αγριεύει και παύει να προσεύχεται . Κι ο εχθρός , βλέποντας πώς η ψυχή απομακρύνθηκε από τον Θεό , την σαλεύει και εύκολα συγχύζει τον νου με διάφορους άτακτους λογισμούς κι έτσι περνά ολόκληρη τη μέρα και δεν μπορεί να βλέπει καθαρά τον Κύριο .

Όποιος έχει μέσα του την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος , σκορπίζει ειρήνη και στους άλλους . Όποιος όμως έχει μέσα του πνεύμα κακό , σκορπά και στους άλλους το κακό . …

… Ο θυμώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος μεγάλο μαρτύριο από πονηρό πνεύμα , εξαιτίας της υπερηφάνειας του . Ο υφιστάμενος , όποιος κι αν είναι , πρέπει να το καταλαβαίνει και να προσεύχεται για τον ψυχικά άρρωστο προ’ι’στάμενό του και τότε ο Κύριος , βλέποντας την υπομονή του , θα του δώσει άφεση αμαρτιών και αδιάλειπτη προσευχή . Είναι μέγα έργον ενώπιον του Θεού το να προσεύχεται κανείς γι ‘ αυτούς που τον αδικούν και τον προσβάλλουν . Εξαιτίας αυτού θα του δώσει ο Κύριος τη χάρη και θα γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο . Κι έτσι θα υπομείνει τότε , χάριν του Κυρίου , με χαρά όλες τις θλίψεις και θα του δώσει ο Κύριος αγάπη για όλο τον κόσμο και θα επιθυμεί ολόψυχα το καλό για όλους και θα προσεύχεται για όλους όπως για την ψυχή του .

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή ν ‘ αγαπούμε τους εχθρούς και όποιος αγαπά τους εχθρούς εξομοιώνεται με τον Κύριο . Η αγάπη για τους εχθρούς δεν είναι δυνατή παρά μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος . Γι ‘ αυτό , μόλις σε προσβάλει κανείς , προσευχήσου γι ‘ αυτόν στον Θεό κι έτσι θα διατηρήσεις την ειρήνη του Θεού στην ψυχή σου . …

… Αν κάποιος ως προϊστάμενος αναγκαστεί να δικάσει έναν άλλο για κάποιο παράπτωμα , πρέπει να παρακαλεί τον Κύριο να του δώσει συμπάσχουσα καρδιά , την οποία αγαπά ο Κύριος , και τότε θα κρίνει σωστά . Αν κρίνει όμως λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα έργα του υποδίκου , τότε θα πέσει σε λάθη και δεν θ ‘ αρέσει στον Κύριο .

Πρέπει να κρίνει κανείς με σκοπό τη διόρθωση του ανθρώπου και συνεπώς είναι ανάγκη να συμπονή ο δικαστής κάθε ψυχή , κάθε πλάσμα και κτίσμα του Θεού και να έχει καθαρή συνείδηση σ ‘ όλες τις πτυχές της ζωής του και τότε θα βρει βαθιά ειρήνη στην ψυχή και τον νου . …

… Αν εγνώριζαν οι βασιλιάδες και οι κυβερνήτες των λαών την αγάπη του Θεού , δεν θα έκαναν ποτέ πόλεμο . Ο πόλεμος προέρχεται από τις αμαρτίες και όχι από την αγάπη . Ο Κύριος μας εδημιούργησε κατά την αγάπη Του και μας παρήγγειλε να ζούμε με αγάπη .

Αν οι άρχοντες τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου και ο λαός και οι υπήκοοι υπάκουαν με ταπείνωση , θα υπήρχε μεγάλη ειρήνη και αγαλλίαση πάνω στη γη . Εξαιτίας όμως της φιλαρχίας και της ανυπακοής των υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη . …

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ-Περί Θείας Χάριτος

    Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Όταν η θ. Χάρις επισκέπτεται την ψυχή, την τέρπει και την θερμαίνει. Όταν απομακρύνεται, την γεμίζει ανησυχία και αδημονία. Συνήθως απομακρύνεται για να την δοκιμάσει ή για να την τιμωρήσει για κάτι κακό που δέχθηκε και μολύνθηκε. Στην πρώτη περίπτωση επιστρέφει σύντομα, μόλις η ψυχή την αναζητήσει θερμά. Στην δεύτερη όμως δεν επιστρέφει, αν δεν προηγηθεί ειλικρινής μετάνοια και καθαρή εξομολόγηση».
«Η χάρις του Αγ. Πνεύματος είναι φωτιά. Η φωτιά διατηρείται με ξύλα. Ξύλα πνευματικά είναι η προσευχή ...;
Μόλις η χάρις εγγίζει την καρδιά, αμέσως ο νους και η καρδιά στρέφονται προς τον θεό. Ο νους δεν μένει ποτέ ανενέργητος. Εφ' όσον λοιπόν θα είναι στραμμένος προς τον Θεό, για τον Θεό και θα σκέπτεται. Από αυτό απορρέει η μνήμη του Θεού, που είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος μιας ευλογημένης καταστάσεως. Η μνήμη του Θεού δεν μένει ποτέ άκαρπη, αλλά μας οδηγεί να βλέπουμε τα έργα της θείας τελειότητας, της χάριτος, της αληθείας, της δημιουργίας, της προνοίας, της κρίσεως και της αντιμισθίας. Όλα αυτά μαζί αποτελούν τον κόσμο του Θεού ή την περιοχή του πνεύματος. Ο ζηλωτής χριστιανός αναπόφευκτα παραμένει σ' αυτή την περιοχή.
Θέλετε να διατηρήσετε τον ζήλο αυτόν; Μόλις διαπιστώνετε ότι η φλόγα της χάριτος αδυνατίζει, πάρτε προσάναμμα από την πνευματική σας καύσιμη ύλη και αναζωπυρώνετε την. Και όλα θα πάνε καλά.
Από το σύνολο αυτών των πνευματικών κινήσεων προέρχεται ο φόβος του Θεού, η ευλαβής στάση της καρδιάς μας μπροστά στον Θεό».
«Ο φιλάνθρωπος Χριστός σας κάλεσε και σας οδήγησε στον δρόμο της σωτηρίας. Ευχαριστήστε Τον. Ξεφύγατε από τον ευρύχωρο δρόμο της απώλειας. Έχετε όμως τα μάτια σας άγρυπνα, γιατί ο εχθρός δεν κοιμάται. Δεν απομακρύνεται από κοντά σας και σας παρακολουθεί αναζητώντας ευκαιρία να σας παρασύρει πάλι στο κακό.
Έχετε σύμμαχο την θ. Χάρη. Όσο σας παραστέκει, ο εχθρός δεν τολμά να σας επιτεθεί. Προσέχετε λοιπόν, μη σκεφτείτε ποτέ υπερήφανα για τον εαυτό σας, γιατί τότε η θ. Χάρις θα σας εγκατάλειψη».